İnsanın Yüceliği Üzerine Söylev

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Mirandola ve Concordia kontu Giovanni Pico otuz iki yıllık yaşamı boyunca bilginin
  peşinden koştu. Hıristiyan inancına sıkı sıkıya bağlı olsa da dünyadaki tüm felsefe
  ekollerinin ve dinlerin insana dair aynı öze farklı kıyafetler giydirdiğini düşünüyordu.
  Gençliğinin de verdiği heyecanla, Katolik Kilisesi'ne ve tüm dünyaya yepyeni bir
  barış felsefesini benimseteceği umudundaydı. Bu uğurda tüm dünyanın bilgisinden
  faydalanarak ortaya çıkardığı, toplam dokuz yüz savını papaya sunacaktı. Bu sunuma
  başlarken söylemek için de bu söylevi yazdı. Kitapta da anlatıldığı gibi Pico bu
  görevinde başarısızlığa uğradı, eserine ait kopyalar yakıldı, bu söylev ise bir bakıma
  unutulup sonraki yüzyıllarda değerini bulmak üzere uykuya daldı.
  20 yüzyılın tan vaktinde yeniden ortaya çıkan söylev, ilkin genç bir bilginin
  Kabalacılığı ve çileci mistisizmi teşvik ettiği bir metin olarak değerlendirildi. Ancak
  Rönesans insanı kavramı geliştikçe Hümanist felsefenin bu kısa söyleve tüm sesiyle
  tesir ettiği anlaşılmaya başladı. Pico, tasavvur ettiği o Kabalacılık kökenli barış ve
  ahenk felsefesini kabul ettirememiş, görevinde başarısız olmuştu belki, ancak
  yaşadığı dönemi farkında olmadan kısacık bir söylevin içine sığdırmış, gelecek
  yüzyıllara böyle seslenmişti. Bu söylev, öğrenmenin sınırsızlığını ve evrensel
  bilgeliğe duyulan açlığı ifade ediyor. Pico'ya göre, insan olmak için aklı kullanmak,
  insanı aşmak için ise aklın sınırlarını durmadan genişletmek gerekli.