Kor Kitap

Kapat

---

  En kadim bilgisidir insanın, ‘kor’u korumanın vazgeçilmezliği. İnsanı insan yapan sürecin başlangıcıyla yaşıttır. Hayatta kalmanın, korunmanın, beslenmenin başlangıcında olduğu gibi tekniğin, bilimin, sanatın ve kültürün başlangıcında da ‘kor’ olmadı mı?
  Kuşaklar boyu, göklerden düşen kutsal bir hediye gibi taşındı önce. Hem korkuydu, tehlikeydi; hem güçtü, güvendi. İtinayla taşınıp korunmayı hak ediyordu.
  Kor, karanlığı yırtan aydınlık demekti; korkuyu alt etmek, bilinmezi bilinir kılmak demekti.
  Korku alt edildikçe, bilinmez bilinir kılındı; korun sırrı çözüldü, insanlığın hizmetine girdi.
  Artık kor merak etmekti; sınırları aşmak, ufukları genişletmek, yeniye bakmaktı. Öğrenmek, anlamak, tecrübe etmek, yorumlamak ve değiştirmekti.
  O kadim bilginin antik çağların destanlarında çalınarak insanlığa hediye edilmesi boşuna değildir. Modern çağda insanlık hâlâ Prometheus’u anıyorsa, insanlığın yarınına umut taşıyan kitaplara Ateşi Çalmak adı verilmişse bundandır.
  Kor harlanmak ister. Harlandı…
  Emekle yoğrulup çoğaldı bilgi. Her yeni kuşak emeğini damıttı, büyüttü bilgi denizini. En eski çağlarda yaşamış insanlarla günümüz insanının emeği ve deneyimi burada birleşti. Burada toplandı her dilde her söz, her çalışmada her hareket, her bilimde her keşif, her sanatta her eserin tadı.
  An oldu o denize damlayabilmek için bilgi kor oldu tutanın elinde. Karanlık çağların odun yığınlarında yandı, kara zindanlarında küllendi; kâh ‘Yine de dönüyor’ fısıltısında, kâh yasak mekânlarda, gizli buluşmalarda harlandı. Şarkı olduğu da oldu, Ezop diliyle konuştuğu da.
  An oldu Dipten Gelen Dalga’yla kavuştu, karanlığa karşı alev alev bayrak oldu. Yeri geldi dev adımlarla coşup akıllara durgunluk veren icatlar doğurdu. Hiç eksilmedi, hep çoğaldı. Daima o denize damlamanın ya da çağıl çağıl akmanın yolunu buldu.
  Düşmanlıklar körüklenirken yeryüzü kardeşliği bu denizde kuruldu; eşitliğe, özgürlüğe, adalete kavuşmanın yolları bu denizde dalgalandı. Toplumun, tarihin, düzenlerin işleyiş yasaları, Doğanın Diyalektiği, İnsanın Türeyişi’nin hikâyesi burada keşfedildi. Ne Yapmalı’nın, Nasıl Yapmalı’nın yanıtı bu denizde buldu rengini.
  Dalgalanıp bulansa da türlü kirliliklere maruz kalsa da bu okyanusa dönüşen deniz, on binlerce yıllık okulu oldu insanın. Değil mi ki kökeninde kor var, bu okul illa ki aydınlık bir gelecek için büyütecek umudu. Akıldışılığı, eşitsizliği, zulmü, savaşları, talan ve sömürüyü de, arkaik düşünce ve hurafeleri, gericilik ve muhafazakârlığı da alt edecek.
  Yine bir başka karanlıkta bir kor teslim aldık, harlamak, yeniyle çoğaltmak, geleceğe taşımak için. Çünkü ne kadar güç olursa olsun, daha çok var yanıtı bulunacak soru. Daha çok var tarihin gizli dehlizlerinden gün yüzüne çıkarılacak hakikat. Daha çok var müjdelenecek keşif. Daha çok var peşinden gidilecek düş. Daha çok var tadına varılacak sanat. Daha çok var keşfedilecek yol…
  İşte bu yüzden doğdu KOR, bu yüzden var!