Tenin Sınırlarının Ötesine
     Güncel Kapitalizmde Bedeni Yeniden Düşünmek, Yeniden Oluşturmak ve Geri Almak

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Günümüzde beden, hem direniş imkânları bakımından hem de iktidarların kendi
  hegemonyalarını sürdürmeleri bakımından radikal ve kurumsal politikaların merkezinde yer
  alıyor. Federici de direnişin ve tahakkümün mücadele alanı olarak gördüğü bedenin bir tarihi
  olduğunu ileri sürüyor. Feminist, ırkçılık karşıtı, trans ve çevreci bütün hareketler açısından
  beden, devlet ve sermayeyle karşılaşmanın bir zemini, dönüştürücü toplumsal pratiklerin
  yeşerebileceği bir imkân olarak algılanıyor. Öte yandan kapitalist gelişmenin neoliberal
  döneminde sermayenin girdiği ve bir türlü aşmayı başaramadığı yeniden üretim krizinde de
  bedeni tahakküm altına alma ve denetleme zorlu ve kaçınılmaz hale geliyor. Bedenlerin
  yalıtılması, parçalanması, psikolojik ve tıbbi müdahalelerle yeniden oluşturulması, arzu ve
  ihtiyaçlarının ya bastırma ya da uyumlulaştırma yoluyla denetlenmesi, kapitalizmin tahakküm
  stratejileri olarak karşımıza çıkıyor. Oysa Federici'ye göre beden, sömürünün sınırı, onun
  önündeki engeldir. Bedeni, özgürleştirici ve içkin bir politik imkâna dönüştürmek ise ancak
  onun arzu ve ihtiyaçlarını çoğaltmakla mümkündür. Bunu da birbirinden yalıtılmış olmaktan
  dolayı korku yüklenip iktidarın tahakkümüne boyun eğmeye hazır bedenlerden ziyade başka
  bedenlerle, hatta insan olmayan varlıklarla ve doğayla büyülü bir birlikteliğe giren bedenler
  yapabilir. Bu yüzden de ancak korku ve yalıtılmışlığın kederinden çıkıp, neşeli militanlıkla
  arzularını ve ihtiyaçlarını şimdide politikleştiren bedenler, kendilerini, başkalarını ve dünyayı
  dönüştürebilir.
  İtalya'da doğup büyüyen Silvia Federici, 1967'de felsefe eğitimi için gittiği Amerika'nın
  çeşitli üniversitelerinde ve ayrıca Nijerya'da Port Harcourt Üniversitesi'nde dersler vermiştir.
  Feminist bir eylemci, araştırmacı ve eğitimci olan Federici'nin çalışmaları esinini toplumsal
  mücadelelerden almış ve bu mücadelelerle sürekli bir diyalog içinde olmuştur. 1970'lerin
  başından itibaren, Maria Rosa Dalla Costa ve Selma James gibi kuramcılarla birlikte,
  Uluslararası Feminist Kolektif'in kurucuları ve Ev İşi İçin Ücret kampanyasının
  örgütleyicileri arasında yer almıştır. Bu hareket, toplumsal yeniden üretimde yer alan kadınlar
  için ekonomik bağımsızlık talebini dile getirerek kapitalist ve patriyarkal iktidara karşı
  devrimci bir itiraz oluşturmuştur ve feminist gruplar arasında küresel bir dayanışmaya zemin
  sunmuştur. Federici, Afrika'daki politik değişim ve toplumsal mücadeleler üzerine
  çalışmalarıyla da tanınmaktadır. Türkçede yayınlanmış birçok makale ve röportajının yanı sıra
  basılmış eserleri arasında Caliban ve Cadı: Kadınlar, Beden ve İlksel Birikim (Otonom
  Yayıncılık, 2012), Sıfır Noktasında Devrim (Otonom Yayıncılık, 2014), Cadılar, Cadı Avı ve
  Kadınlar, 2019) bulunur.