Taşı Eritmek

Kapat

---

  bizim annelerimiz
  iki uçurum arasında doğurdu bizi
  açılıp kapanan ve hep derinleşen,
  dibinde karanlıklar yetişen oynak bir uçurumda.
  biz onlara bin uçurum verdik
  parçalansınlar diye bin kere...
  yaşadıkları hayat bir gül yüküydü, hep ağır
  goncaları gören bizdik,
  dikenlerse bir astardı tenlerinde, hep kanatan.
  iki uçurum arasında doğurdu annelerimiz bizi
  sorsak onlara, ne denli acıdır dikenin zulmü?
  sorsak onlara, ki yeniden doğururlar gülerek bizi.
  Gözlerinde ve göğüslerinde eski yüklerin dikenli izi
  Annelerimiz, kirli bir hayatta temiz ekmeklerle büyüttü bizi.
  
  Şairin içe bükülmesinden söz edilirdi bundan geçtik. Artık şair uzaya bükülüyor, boşluğa. Şiir de öyle. Bundandır; bunca kanlı ve katliamlı zamanda temiz yüzlü şiirler, temiz uykulu şairler zamanı. Şiirin, şiirimin yüzü temiz olmasın, eli de öyle. Döşeğimiz sert ve dert, yorganımız kaygı, uykularımızda çocuk çığlıkları huzurun haram olduğu bir zamandayız. Şiiri de uyku tutmamalı, şairi hele hiç