Tanpınar'ı sevmek?

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Şiirle iştigal eyleyenler, kıpırdamadıkları halde yer değiştiren
  'şey'lerin hareketlerini, görünen yüzleriyle kapattıkları gizli
  suretlerini, kabuklarının altına sakladıkları içlerini,
  ayrıntılarda gizledikleri özlerini gören kişilerdir; teorik olarak
  öyle olmaları gerekir. Ve onlar, görülmeyeni anlatmak için,
  alışılmışın dışında, göndermelerle, imgelerle, yansıtmalarla
  zenginleştirilmiş farklı bir dili kullanma ihtiyacı duyarlar.
  Mehmet Akif Ertaş adının sonuna konulmalıdır
  dediğim ünlem işareti, işte tam da bu şair dili, şair bakışı, şair
  algısı dediğim noktada gündeme gelir. Çünkü, Ertaş, kat
  üstüne kat çıkarak yükselttiği kuramsal alt yapısını, yaşam
  şekli olarak kabul edip baş tacı yaptığı okuma mesaisini
  yazıya dönüştürür, yazarak değerlendirirken, farklı
  gözlemlerini ve aykırı dilini tıpkı bir şair gibi kullanır, ki bu,
  adının sonuna bir ünlem işareti konularak dikkatlere
  sunulması gereken bir özelliktir.
  Andığım bu muhayyel ünlem, Ertaş'ın, ince eleyen
  eleği, sık dokuyan tığı ile oluşturduğu, çoğu zaman deneme ya
  da eleştiri denilerek bilinen yazı türleri arasına sokulan ama,
  aslında, dalgıç gözlükleriyle derine inerek bir çeşit metin
  röntgeni çeken analizler yaptığına bakarak başka bir tür olarak
  adlandırılması gereken, -düz değil- eğri yazılarının önemini
  vurgulamak adına da kullanılmalıdır.
  Sonuç olarak: Bu kitap, yukarıda andığım dil ve anlayış
  özelliklerine sadık kalınarak yazılmış, daha önce Tanpınar
  için yazılmış metinlerde bırakılan boşlukları doldurmayı
  amaçlayan bir kitaptır. Bu kitap, ezber sevgilerle sevilen ve
  yanlış konumlandırılarak sahiplenilen bir Tanpınar'la, ancak
  Tanpınar'a zarar verileceğini öne süren bir kitaptır. Bu kitap,
  ortaya koyduğu bu yaklaşımla, Tanpınar üzerine yeni
  düşünceler üretilmesinin, yeni çalışmalar yapılmasının yolunu
  açan, bunu zorunlu kılan bir kitaptır.
  Daha ne olsun?