Talep

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Yaprakların sararmaya yüz tuttuğu mevsim dönümlerinde, yere birer birer düşen
  yapraklar, bir han misali gelip geçtiğim şu fani dünyanın içinde geçici bir varlık olduğumu
  hatırlatıyordu bana. Elbette bizler için her şey doğmakla başlıyordu. Adım adım göç etmeye
  yürüdüğümüz bu dünyanın taşlı ve tozlu yollarında, ömrümüzden geçip karşımıza çıkan
  güzel insanlar bize dostluk ediyordu. Nasıl bir insan olduğumuzu da onlar gösteriyordu.
  Öyle ki dostu ne ise insanın, bahtı da ona çıkıyor sonbaharın yağmurlarında ve onlarla
  anılıyor bir ömrün sonundaki kutlu hatıralar.
  Allah yoluna iyi insanlar çıkarsın duası hala var bu memlekette. Umutlarım hep diri,
  yolsuzlukların olmadığı ve güzel hayallere daldığım beyhude ömrümde. Mevsimler iki
  bahar arasında geçiyor hissettirmeden ve acımadan sevdiceğimin yüzündeki çizgiye. Bir
  posta treni sanki bu ömür; her mevsimde farklı renkteki ağaç yapraklarına değen ve geçtiği
  istasyonlarda oynayan istasyon çocuklarının umutlarına dokunan...
  Bazen bir zarif şair değip de geçiyor içimden, kanayan kılcal damarlarımdan ve bir rüzgâr
  estiriyor gönlümün uçsuz bucaksız kırlarında beni üşüten, yoksul hissettiren...