Susmak Derdi

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Tüm öykülerini Kimse Bilmesin'de topladığımız Abdullah Ataşçı'dan yeni bir öykü
  kitabı. Bu öyküler, yüzyıllık bir Türkiye fotoğrafı, farklı bölgelerden, köklerden
  insan manzaralarından acının ve kaderin kimliksiz olduğunu anlatıyor. Susmak
  Derdi, zamanın azabında bu coğrafyanın ruh atlasında bir gezintiye çıkarıyor
  okuru. Susmanın, nasıl büyük bir dert olduğunu sadece insanlara değil, doğadaki
  en küçük bir varlığa dahi hissettiren Rukiye, 1915 senesinde Rize'de karşılıyor
  bizi. Rukiye'den sonra şehirden şehre gidiyoruz. Susmanın başka bir hâlini bu
  defa Sarkis'te, Mıhmığ'da, Lena'da ve diğerlerinde okuyoruz. En sonunda başka
  bir dilde susmanın insanı nasıl çaresiz bıraktığını Samirra gösteriyor bize,
  2019'da Ankara'da.
  Kelimeler başta olmak üzere zaman içerisinde insanlar, aşklar, meslekler, evler,
  yollar her şey değişiyor ama değişen pek bir şey yok aslında. Bu coğrafyanın
  hikâyesi de kendini tekrar ede ede büyüyor. Susmak Derdi buna bir itiraz...
  Yağmur yağmadı, kızıl bir ses geçti boşluktan. Boşluğun uzayan damarlarında bir
  ânın pıhtılaşması vardı sonra. Yağmur yağsaydı, öyle bildiği gibi en sert hâliyle
  can acıtan; onu kendine getirebilirdi. Yağmur yağsaydı, dağa bakardı örneğin;
  orada köyünü, köyünün eski hâlini görürdü, sessizlik içinde bütün seslerini
  giyinmiş bir çocuğun yüzü büyürdü ardından, çocuğu olurdu bu evvela, ardından
  torunu.
  Yağmur yağmadı, pörsümüş bir görüntünün ucunda duruyordu, bundan emindi
  artık. Tenine batıyordu bu bilmek hâli, canı acıyordu. Göğe bakıyordu, dağılmış
  ince bir hamur gibi açılan bulutlara... Göğün bu hâline bir anlam veremiyordu.