Son Nefes
    Ölmekte Olanlara Eşlik Etmek

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Binyıllar yıl geçti ama insan ölüme alışamadı bir türlü. Son Nefes, Malraux'nun bu sözleriyle
  başlıyor.
  Régis Debray ve Claude Grange'ın kaleme aldığı Son Nefes çaresiz hastalıklar nedeniyle ölmekte
  olan insanların son anlarına odaklanıyor ve hayli çarpıcı, dramatik, yer yer trajik hikâyeler
  aktarıyor. Satırlar arasında o insanların korkuları, kaygıları, çaresizlikleri, pişmanlıkları güçlü bir
  biçimde hissediliyor. Bu yönüyle Son Nefes kimi zaman ağır ve hazmedilmesi zor bir anlatıya
  dönüşüyor. Fakat özellikle güncel bir eser olması itibarıyla, hassas meselelere ve onlara dair
  tartışmalara çok önemli katkılar sunuyor. Ölümü olağan bulmak ile ölümden korkmamak apayrı
  şeyler. Hepimiz bir gün öleceğiz demek kolay, ama yakında öleceğim, ben öleceğim demek zordur.
  Grange, ölmekte olan insanlarla nasıl konuşacağımızı bilmek büyük bir meziyettir, diyor.
  Yaşlılık ve yaşlılar, kitabın gündeminde önemli bir yer tutuyor. Grange ve Debray bunlara dair
  algımızın zaman içinde nasıl değiştiğine dair dramatik gözlemler aktarıyorlar, modern toplumlara
  ciddi eleştiriler getiriyorlar. Debray'nin ifadesiyle hiçbir şey üretmeyen ve doğru dürüst
  tüketmeyen yaşlılar her yerde birer fazlalığa dönüştüler. Evin bir köşesinde sessizleşip silindikçe
  varlığı makbul görülen kişiler oldular. Onlar bir kez yaşlanmakla, elden ayaktan düşmekle
  hayatlarının hatasını yapmışlardır! Yaşadıkları fazladan her gün için neredeyse mahcubiyet duyacak
  kadar sessizleşmiş, küçülmüşlerdir.