Sırça Köşk

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  unun üzerine halk, beyinsiz, dilsiz, gözsüz kelleleriyle
  dağılmak üzereyken, aralarında canından bezmiş biri,
  'Böyle başın da bana lüzumu yok!' diyerek, boynuzundan
  tuttuğu kelleyi fırlatıvermiş. İşte o zaman herkesin şaştığı
  bir şey olmuş; hızla gidip sırça köşke çarpan kelle orada
  'Şangır!..' diye koskocaman bir gedik açmış. Halk her
  şeyden sağlam, hiçbir zaman yıkılmaz, kırılmaz bildiği o
  koskoca sırça köşkün bu kadar çürük olduğunu görünce,
  elindeki kelleleri birbiri arkasına ona fırlatmaya başlamış,
  göz açıp kapayıncaya kadar tuzla buz olan sırça köşk
  çökmüş, yıkılmış, içindekilerin çoğu cam kırıklarının
  altında ezilmiş, kapıya yakın yerlerdeki beş on kişi zor
  kurtulmuş...
  Halk sırça köşkün enkazını çabuk temizlemiş, dünyada
  onsuz da yaşanabileceğini anlayarak eski hayatına dönmüş, işini yine arasından seçtiği adamlara gördürmüş, ama sırça
  köşkün kötü hatırasını uzun zaman zihninden çıkaramamış. İhtiyarlar çocuklarına ondan bahsederlerken,
  şu nasihati vermeyi unutmazlarmış: 'Sakın tepenize bir sırça köşk kurmayınız. Ama günün birinde nasılsa böyle bir sırça köşk kurulursa, onun
  yıkılmaz, devrilmez bir şey olduğunu sanmayın. En heybetlisini tuzla buz etmek için üç beş kelle fırlatmak
  yeter.'