Şiirler

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Ahmet Hamdi Tanpınar'ın ilk kez 1961 yılında kendi sağlığında yayımladığı şiir kitabı Şiirler, neredeyse kırk yıl sonra, bu kez şairin daktilolu, tashihli nüshaları ile birlikte... Tanpınar'in 1961 yılında ilk kez Yeditepe yayınlarından yayımladığı kitabı Şiirler'de toplam otuz yedi şiir yer alıyordu. Bu şiirlerin bir anlamı ve önemi var; şu: Şairin sağlığında kendisinin seçtiği ve kitaplaştırmayı istediği siirlerdi bunlar. Simdi bu şiirlerin tekrar baskısını yaparken, Yeditepe'nin arşivinde 39 yıldır uyumuş olan daktilolu manüskri de kitaba eklendi. Ustanın şiirini ve üzerinde, yayım aşamasında dahi ne tür değişikliklere yer verdiğini görmek isteyenler için çok özel bir baskı sayılır bu kitap. Kısaca söylersek, şiirini yapıtının tamamına yaymış, ama sayıca "az" şiir yazmış olarak görülebilecek bir ustanın, (ki, bir mutlak avcısından daha çok sayıda şiir beklemek aslında haksiz bir beklentidir) Ahmet Hamdi Tanpınar'ın Şiirler'i; ânın uçuculuğuna, aninin kalıcılığına çakılmış otuz yedi "mavi" şiir.
  
  Tadımlık
  
  
  
  NE İÇİNDEYİM ZAMANIN
  
  Ne içindeyim zamanın,
  Ne de büsbütün dışında;
  Yekpâre, geniş bir ânın
  Parçalanmaz akışında.
  
  Bir garip rüyâ rengiyle
  Uyuşmuş gibi her şekil,
  Rüzgârda uçan tüy bile
  Benim kadar hafif değil.
  
  Başım sükûtu öğüten
  Uçsuz, bucaksız değirmen;
  İçim muradına ermiş
  Abasız, postsuz bir derviş;
  
  Kökü bende bir sarmaşık
  Olmuş dünya sezmekteyim,
  Mavi, masmavi bir ışık
  Ortasında yüzmekteyim.
  
  
  
  
  
  SABAH
  
  Serin rüzgârlara pencereni aç!
  Karşında fecirle değişen ağaç,
  Bak, seyret ağaran rengini ufkun
  Mahmur gözlerinde süzülsün uykun.
  Bırak saçlarınla oynasın rüzgâr,
  Gümüş çıplaklığı bir başka bahar
  Olan vücudunu ondan gizleme.
  Ne varsa hepsini boyun, saç, meme,
  Esîrden dudaklar okşasın sevsin
  Mademki geceden daha güzelsin!
  
  
  
  
  
  YAVAŞ YAVAŞ AYDINLANAN
  
  Yavaş yavaş aydınlanan
  Bir denizaltı âlemi,
  Yosunlu bir boşluktan
  Çekiyor kendine beni.
  
  Bir yıldız uzaklığında
  Uyanıyor birer birer
  Ürkek bulanıklığında
  Zamanı bölen şekiller.
  
  Ey sükûtun bir nefeste
  Yaktığı billûr âvize!
  Bu esrarlı müselleste
  Gökler yakınlaştı bize...
  
  Aydınlığın hendesesi
  Sonsuzluk bahçendir senin;
  Dinleyin geliyor sesi
  Arılarla böceklerin!
  
  
  
  Bilirim kimse içemez
  Üstüste aynı pınardan,
  Bir veda gibi her nefes
  Alışılmış kıyılardan.
  
  Hangi güvercin kanadı
  Köpükten çırpınışında,
  Bu sarayı tamamladı
  Her tesadüfün dışında;
  
  Ve hangi el boş geceden
  Uzattı bu altın tası,
  Sızdıkça bir düşünceden
  Günlerin kızıl meyvası?
  
  Ey eşiğinde bir ânın
  Durmadan değişen şeyler!
  Başucunda her rüyânın
  Bu aydınlık oyun bekler...
  
  
  
  
  
  BENDEDİR KORKUSU
  
  Bendedir korkusu biten şeylerin
  Çelik gagasında fecri taşıyan
  Mavi Kartal benim...
  Pençelerimde
  Asılmış bir zümrüt gibidir hayat
  Sonsuzluk ısırır güzel kavsimde
  Susamış bir ceylân gibi zamanı!
  
  
  
  
  
  ŞİİR
  
  Sarışın buğdayı rüyâlarımızın,
  Seni bağrımızda eker, biçeriz,
  Acılar kardeşin, teselli kızın,
  Zengin parıltınla dolar gecemiz.
  
  Sükûtun bahçesi tılsım ve pınar
  Yıldızdan cümlesi karanlıkların;
  İklimler dışında ezelî bahar,
  Mevsimler içinde tükenmez yarın.
  
  İçimizde sonsuz çalkanan deniz,
  Gülümseyen yüzü kaderin bize,
  Yıldızların altın bahçesindeyiz,
  Ebediyetinle geldik dizdize.
  
  
  
  UYANMA
  
  Bu akşam, bu tenha saati ömrün,
  Uzak servilerin arkasında gün.
  
  Bu güneş döşenmiş bahar bahçesi,
  Suyun uzaklaşan, yaklaşan sesi.
  
  Ve yanık türküsü dalda bülbülün
  Ateşten çemberi üstünde gülün.
  
  
  
  
  
  DENİZ UFKUNDA
  
  Deniz ufkunda batan güneş
  Ve keskin çığlığı kuşların;
  Rabbim bu uğultu, bu ateş
  Ve bu ümitsiz uçuşların
  Doldurduğu akşam havası,
  Akşamın mercan dallar gibi
  Suda olgunlaşan rüyası...
  
  
  
  
  
  SABAHA KARŞI
  
  Bir kadın başı duvarda
  Uzanmış süzüyor beni,
  Ve gülünç kuşlar dallarda
  Kırpıyor kirpiklerini.
  
  Eriyen parmaklarımda
  Mumyalanıyor aydınlık
  Sesler çınlıyor alnımda
  Hâfıza gibi dağınık.
  
  Yüzler asılı dallarda
  Küçük, sıska, kandil yüzler,
  Onlar ağlıyor kemanda
  Ve üzüntü dolu gözler.
  
  Bir kadın başı duvardan
  Uzanmış gülüyor bana,
  Gülüyor ta uzaklardan
  Sabahın boş aynasına.