Serzeniş II Mecruh

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  İçimde dinmek bilmeyen bir sızı vardı, gözlerimin
  perdesinde sönmeyen bir ateş, ateşin ortasında yanan
  iki yaralı ruh...
  Onlar bizim ruhlarımızdı, bitmeyen bu yangınsa
  ikimizin
  hak edilmiş cezasıydı. Çıkmazıydı, sonuydu,
  uçurumuydu...
  Ama suçluydu; kaderin sadece kendi
  avuçlarında olduğuna inandı, en büyük günahını
  karanlık bir geceye hapsedebileceğini sandı, yanıldı.
  Ve suçluydum; çünkü hep sustum, sırtımı döndüm,
  kalbimi kapattım. Sonunda ikimiz için, iki derin mezar
  kazdım.
  Mecruh düşüncelerin elime tutuşturduğu silahı önce
  ona,
  sonra kendime doğrultacaktım. İki ölüm gördüğüm iki
  karanlık gece için, iki kurşunla bitirecektim işimizi.
  Olmadı.
  O silah sadece benim kalbimde patladı.
  Bunu bana neden yapıyorsun? diye sordu. Hiçbir şey
  söyleyemedim. Kendi içinde mağlup olduğu kaçıncı
  savaştı bu? Ben bileklerime kelepçe takıldığında bile
  bu kadar tutsak hissetmemiştim... Benden daha ne
  istiyorsun?