Seni Yazdım
     Bir Otizm Hikayesi

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Bir fotoğraf karesine kaç cümle sığdırabilir ki insan? Ya da cümlelerde sıkıştırılmaya çalışılan
  duyguları ne denli anlatabilir ki kelimeler?
  Dicle 'nin kıyısındayız. Güneydoğunun nazlı gelini kıvrılırken yatağında, ellerim onları
  ölümsüzleştirmekle meşgul. Bu dakikalarda Dicle uzaktan bakıyor. Bugüne kadar birçok sevgiyi
  derinliklerinde barındırmanın gururu ile gülümsüyor bize. Çünkü, Dicle bugün bir sevgiye daha
  tanıklık ediyor. Bulutlar kıskanıyor Dicle' yi ve aradaki mesafeyi kaldırarak bir oluyor nazlı gelinle.
  Bulutlar da eşlik ediyor bu sevda seyrine.
  Ellerim bu anı karelerken, yüreğimin daha önce deklanşöre hiç bu kadar minnettarlık duymadığını
  anımsıyorum. Parmaklarım titriyor. Yüreğim pilin bitmesinden kaygılı... Kulaklarım sadece Caner'
  in sesini duyuyor. Camiye girersek kızarlar anne diyor, titrek bir ses tonuyla. Annesine anlatmaya
  çalışırken derdini kelimeler adeta şaha kalkıyor onun dudaklarında. Annesinin gözlerinde ise sadece
  kadere olan saygı var. Elleri geçmişin izlerini terletiyor, dudaklarında ince bir tebessüm... Evet
  anneciğim, kızarlar. diyor oğluna dünyanın en şefkatli ses tonuyla. Duygular dize geliyor. Tarih
  kulaklarımıza fısıldarken serin serin, bir tarih daha yazılıyor. Tarihin inkar edemediği tek şey ise
  yine sahnede: SEVGİ!
  İşte o an, sevginin gücünün çoğalarak Dicle'nin sularına karıştığı anlardan biri.
  Onların her anı böyle! Bu an sadece o anlardan biri.