Sen ve Ben

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  SEN ve BEN yalnızdık... Sonu gelmeyen bir yeşil yolda yan yana yürüyorduk... Vücudumun bir tarafı senin ateşinle sıcaktı... Öteki tarafı buz gibi soğumuş­tu.
  
   SEN ve BEN... Başka kimse yok ve olmayacak değil mi Leylâ? dedin.
  
   SEN ve BEN... Bedi Muammer, başka hiç kim­se yok ve olmayacak.
  
  Yeşil yolda gözlerinin yeşili büsbütün daha parlak­tı. Kolunu belime doladın... Vücudum, ortadan bölü­nüyor sandım... Ellerinin kıskacı kemiklerimi gıcırda­tıyor sandım... Ölüyorum sandım.
  
   Ölüyorum sevgilim!
  
  Ağrıyan kemiklerim, kendi sesimin tatlı iniltisiyle sızladı. O zaman başımın, saçlarımdan çekildiğini his­settim ve sıcak nefesin, tekrar dudaklarımı bir cehen­nem ateşinde yaktı.
  
   Yalnız SEN ve BEN!..
  
  (...)
  
  Her akşam, saatlerce sana bakar, seninle yaşarım... Sen neredesin Leylâ?.. Beni hiç hatırlıyor musun? Dünyanın bir ucunda seni düşündüğümü, seni sevdi­ğimi... Gözlerim fırtınalı bir ufuk görürken, bütün mevcudiyetimin sakin, durgun bir ufukta seni tahay­yül ettiğini ve çağırdığını biliyor musun?
  
  Leylâ, seninle yaşadığım her günün hatırası benli­ğimde yer etmiş... Onlardan ayrılamıyorum... Kanım­dan, etimden ayrılamadığım gibi!..
  
  Bu hatıraların ortasında, temiz ve yüksek sevgi­lim, SEN bir sultan haşmetiyle yaşıyorsun, BENİ yürü­tüyorsun, yaşatıyorsun...
  
  Halk arasında çok okunan romanların yazarı Muazzez Tahsin Berkand, eserlerinin çoğunda güçlü kadın karakterleri yansıtmış; çoğunlukla aşk konularını ele aldığı bu eserleri pek çok baskı yapmış ve filme alınmıştır.
  
  Romanlarında İstanbul'u ve o zamanın yaşayışını pek güzel resmetmiş; şimdilerde bizi belki de özlemle anılan o günlere, incelikler deryasına götürmüştür. Öyle ki Selim İleri, yazarın eserleri için şu güzel tanımlamayı yapmıştır:
  
  Muazzez Tahsin Berkand'ın romanlarında, eskilerin 'aile terbiyesi' dedikleri, yıldızı sönüp gideli epey olmuş o yaşama biçimi, yaşama görgüsü daima duyumsanır.