Şehrin İçinde

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Bir yanımı kışa hazırlıyorum şimdi. Bir yanımsa güneşe şefkatle sarılmış.
  Kışlık giysiler bakıyorum. Kalın kazaklar, pantolonlar, su geçirmez
  ayakkabılar. Her mevsim geçişlerinde bambaşka bir insan oluyorum. Bir
  yanım üşüyor, diğer yanım ter içinde. Hafif bir rüzgar esince sonbaharın
  kokusunu alıyorum havadan. Sanki ağaçlar Zirdenbire yaşlanıyor,
  yapraklar sararıyor ve bir hüzün kendisini ortalığa bırakıyor. Bu yüzden de
  neş'e içinde gülümserken ortalıkta, birdenbire suratı kırk karış bir adam
  oluveriyorum. Giysilerime de yansıyor bu karmaşa. Altımda siyah bir kot
  pantolon, üstümde lila bir tişört olabiliyor. Bir yanımla diğer yanıma
  dönmek ve ona seslenmek mümkün olsaydı, diğer yanımı karşıma alır ve
  ona beni hüzünlere salma nolur! derdim. Beni hüzünlere salması için
  sonbaharın gelmesi gerekmez çünkü. Doğuştan bir hüzünle gelmişim zaten
  dünyaya. Gözlerime her bakan niçin bu kadar hüzünle baktığımı sorar.
  İsteyerek yaptığım bir şey değil aslında bu. Bu hüzündür beni
  güzelleştiren, bakışlarımı derinleştiren.
  Herkese bulaştırdığım bu hüzünle durmadan çoğalırken, yaz
  mevsiminin geçici tesellisiyle mutlu olmaya çalışmam biliyorum ki nafile.
  Her şey ne kadar da sıkıcı. Keşke yanımda olsaydın diyebileceğim birisi
  olsaydı keşke. O zaman farklı bir insan olabilirdim belki. Belki mevsimleri
  zamanında ve tadında yaşardım. Bir yanım yaz, bir yanım kış olmazdı.
  Zamanı ve mekanı anlamlandıran ne ki? Bir insanla güzelleşiyor bir şehir.
  Bir insanla her şey yerli yerine oturuyor. Hayat yeniden dizayn ediliyor.