Savunma Taktikleri
     Orantılı Güç Kullanma Uygulamaları

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Polis Savunma Taktikleri -PST- -Yakın Boğuşma- ve -Yakın Savunma- evrelerinden sonra olgunlaşıp, adeta bir evrim yaşamış ve polis teşkilatının -Zor Kullanma Uygulamaları- ya da -Orantılı Güç Kullanma Uygulamaları- olarak izah edilebilecek bir eğitim programı haline gelmiştir. Bu anlayışın dönüşüm noktası 2005 yılı olmuştur. PST nin gelişimi 2005 yılı öncesindeki durum ve 2005 yılından sonraki gelişmeler olarak ayrı ayrı ele alınması gerekmektedir. Bizim kuşağımızın Polis Akademisindeki öğrencilik yıllarında -Beden Eğitimi ve Yakın Boğuşma- adı altında bir ders mevcuttu. Ders saati haftada üç saat olup, iki saati beden eğitimi ve bir saati de yakın boğuşma olarak programlanmıştı. Dersin işlenmesi ise genelde beden eğitimi ağırlıklı olarak yapılmaktaydı. Yakın boğuşma adı altında -JUDO- sporunun çok temel düzeyde kalan sınırlı bazı teknikleri kısmen gösterilmekteydi. Ders içeriğinde şüpheli taşıma teknikleri, kelepçeleme, arama, yakalama, cop kullanma vs. gibi polisiye tekniklerden hiç birisi bulunmamaktaydı. 1993 yılında Polis Akademisi ve Polis Okullarında okutulması gereken konular yeniden ele alındı ve şüpheli taşıma teknikleri, etkisiz hale getirme teknikleri, yakalama ve arama teknikleri gibi konular müfredat kapsamına alındı; bu çalışmalar aşamasında dersin adı eleştiriye açıldı ve -Yakın Boğuşma- ismi değiştirilerek dersin adı -Yakın Savunma- olarak değiştirildi.
  Yakın savunma teknikleri içerisinde etkisiz hale getirme teknikleri, sert kontrol teknikleri, yumuşak kontrol teknikleri, şüpheli taşıma teknikleri, eklem teknikleri, tutma ve sarılmalara karşı kurtulma teknikleri gibi polisiye konular yer almaktaydı. PST müfredatı ise yakın boğuşma ve yakın savunma müfredatında bariz bir farklı şekilde polisiye konuları sisteme bağlanmaktadır. Her şeyden önce, savunma taktiklerinin teorik yönü olan -Hayatta Kalma Prensipleri- ve -Kuvvet Kullanma Modeli- konuları PST nin en belirgin farkıdır. Ayrıca; teçhizat güvenliği, cop ve kalkan kullanma teknikleri, sprey kullanma prosedürü, kişi durdurma ve görüşme prosedürü, araç durdurma, kontrol, arama ve yakalama konuları ve kapalı alanlarda şüpheli takibi gibi konular PST programında yer almamaktadır.
  Bu kitabın hazırlanma sürecinde uzun yılları kapsayan eğitimlerden elde edilen birikimler ve müşterek yapılan birçok çalışmadan yararlanılmıştır. Kitabın hazırlanarak olgunlaşabilmesi de buna bağlı olarak çok uzun bir zamana yayılmıştır. PST kitabının hazırlanması aşamasında, yazarın konu hakkında daha önceden var olan yayımlanmamış ders notları esas alınmıştır. Bu eserin oluşturulması sürecinde birçok uzman personelin çok önemli katkıları mevcuttur. Polis Savunma Taktikleri projesi, Emniyet Genel Müdürlüğü Asayiş Dairesi Başkanlığı -Suç Araştırma ve Soruşturma Eğitim Şube Müdürlüğü- SASEM Şube Müdürlüğünün 2005 yılında başlattığı bir proje ile ortaya çıkmıştır. SASEM Şube Müdürü İbrahim Erbaba nın koordinesinde bu alanda kişisel çalışmalarıyla uzun yıllar eğitici olarak hizmet vermekte olan Mürsel Sevindik, Erol Esen ve Mustafa Gedikli polisin zor kullanma uygulamaları konusunda ülkesel bir standart oluşturma ve bir merkezden eğiticilerin yetiştirilerek tüm illerdeki eğitimlerin yürütülmesi amacıyla görevlendirilmişlerdir. İlk dönem PST eğiticilerinin eğitimleri nedeniyle Didim eğitim tesislerinde 30 gün süre ile çalışma yapılmış ve eğitimlerden sonra hafta içi her gün ve zaman zaman hafta sonları da olmak üzere PST nin teorik ve uygulamalı konuları tartışılarak ülkesel bir standart geliştirilmiştir. Bu çalışmanın sonrasında yine Asayiş Dairesi Başkanlığının koordinesinde bir dizi çalıştaylarda aynı eğitmen grubu eğitim dokümanlarını daha da geliştirmişlerdir. Bütün bu müşterek çalışmaların ardından, ülke genelinde 500 ü aşkın eğitici yetiştirilmiş, eğiticilerin de katılımıyla onbinlerce personele 30 saatlik hizmetiçi eğitim kapsamında kurslar verilmiş, ayrıca birçok yabancı ülke polisine eğitim verilmiştir.
  Bu eserin hazırlanmasına fikren ve manen katkı sağlayan Mürsel SEVİNDİK, Erol ESEN ve İbrahim ERBABA ya ve emeği geçen diğer tüm arkadaşlarıma teşekkür ediyorum.