Sahabenin Adaleti ve İlk İhtilaflar

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  İslam tarihi, insanlığın tanıdığı ve dünya milletlerinin yazmakla ve öğrenmekle mesut olduğu en
  temiz, en şerefli, en incelikli ve en insancıl tarihtir. Hz. Peygamber (s.a.v)'in vefatından sonra
  arkadaşları olan sahabe ona nasıl hürmet ve tazim gösterdiyse ehli beytine de aynı hürmeti
  göstermiştir. Ancak Hz. Peygamber (s.a.v) asrından uzaklaşma ve genişleyen İslam coğrafyası yeni
  problemleri de beraberinde getirmiştir. İlk iki halife döneminde İslam toplumu ve sahabe nesli Hz.
  Peygamber (s.a.v)'den aldığı merkez kaç kuvvetle fetihlere girişmiş dünyadan çok ukbaya çalışmayı
  amaçlamıştır. Hz. Osman (r.a) zamanında İslam toprakları doğuda orta Asya içlerinden batıda
  Afrika'ya kadar genişlemiş ve bu kadar büyük bir devletin idaresi de zorlaşmıştır.
  Bununla beraber Hz. Osman (r.a) kendi akrabalarına güvenmiş ve akrabalarını İslam
  devletinin vilayetlerine vali tayin etmiştir. Hz. Osman (r.a)'in akrabaları, tavırlarıyla bu güveni boşa
  çıkarmış ve asilerin halifeye isyanın ilk kıvılcımlarını yakmalarına sebebiyet vermişlerdir. İbn
  Sebe'nin çalışmaları ve Mervan bin Hakem gibi kişilerin yanlış uygulamaları sonucunda Medinekuşatılmış ve İslam tarihinin en bedbaht olayı vukua gelmiş, Hz. Osman (r.a) karısının gözü önünde
  şehit edilmiştir. Asiler halifeyi öldürmeleri sonucunda korkuya kapılmış ve biran önce başka bir
  halife seçme gereği duymuşlardır. Bunun sonucunda ne kadar istemese bile Hz. Ali (r.a) halife
  olmuştur. Hz. Ali (r.a)'in halife olması bazı sahabe arasında huzursuzluğa sebep olurken bazı
  sahabeyi de memnun etmiştir. Rahatsız olan kesim Hz. Aişe (r.a) önderliğinde toplanmış ve ilk defa
  iki toplumu da Müslüman olan ordu karşı karşıya gelmiştir.
  Bütün bu olaylar tamamen sahabe olan kişilerin iradelerinin bir eseri gibi gözükse de işin
  içinde farklı güç merkezlerinin kendi menfaattarı doğrultusunda olayları yönlendirdiği
  görülmektedir. Yoksa Hz. Ali (r.a) ile Hz. Muaviye (r.a) aralarındaki ihtilafa rağmen birbirlerini asla
  tekfir etmemiş aksine bir birlerinin kardeşi olduklarını her defasında deklare etmişlerdir. Keza Hz.
  Aişe (r.a) Cemel savaşından sonra Hz. Ali (r.a)'ye olan tavrını değiştirmiş ve yaptığından pişmanlık
  duyarak ömür boyu tövbe etmiştir. Bu ve bunun gibi olaylar sahabenin kendilerine bırakılsaydı asla
  kötü sonuç doğurmayacaktı. İslam'ın bekasından rahatsız olanlar tarafından fitne ortaya atılmış ve
  bu fitnede tarihin bazı dönemlerinde kesintiye uğrasa da artarak devam etmiştir.