Rüzgar Dolu Konaklar

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Rüzgâr Dolu Konaklar, şairin ilk kitabı. Matur bu kitabıyla 1997 Orhon Murat Arıburnu ve Halil Kocagöz ödüllerini aldı. İlk basımı Avesta Yayınları tarafından yapılan kitap, ikinci kitabı Tanrı Görmesin Harflerimi ile birlikte 2. basımıyla yer aldı Metis Edebiyat´ta. Rüzgâr Dolu Konaklar çok başarılı olmuş bir ilk kitaptır. Bejan Matur şiiriyle ilk kez tanışacaklar için de, kronolojiyi takip etmeyi, bu kitapla başlamayı öneririz. İşte çok güzel bir dolu şiirin yer aldığı kitaptan "Rüzgâr Dolu Konaklar" şiirinin ilk üç bölümü:
  
  Doğduğumuzda
  Bizim için yaptırdığı sandıklara
  Gümüş aynalar
  Lacivert taşlar
  Ve Halep’ten kaçak gelen kumaşlar
  Dolduran annemiz
  Bir zaman sonra
  Bizi koyup o sandıklara
  Yol
  Rüzgâr
  Ve konakları fısıldayacaktı kulağımıza.
  Yalnız kalmayalım diye karanlıkta
  Çocukluğumuzu ekleyecek
  Avunmamızı isteyecekti
  O çocuklukla.
  Sırtımızdan jiletle akıtılan kanın
  Karıştığı uzun ırmağa
  Bırakıldığımızda
  Annemiz bu kadarını istemezdi
  Bu yüzden
  O uyurken
  Uzaklaştık
  Diyorduk sulara.
  
  Gidişin kendisinden artakalan
  Her şey, herkes burada.
  Ben buradayım
  Kardeşlerim yitikliğiyle burada
  Annem elbiseleriyle
  Erkek kardeşim savaş korkusuyla
  Babam burada hiç uyanmış olmasa da
  Dünya eksilmiş etrafımda
  Bir düş sanki olanlar
  Uzayan ve uzadıkça acıtan
  
  I
  
  Annemiz
  Siyah kadife elbisesini okşadığında
  Saçlarını düşürerek bakışlarına
  Babamızı hatırlardı:
  
  Beyaz bir dağda olduğunu söylüyordu onun
  Beyaz ve her bahar küçülen bir dağda
  
  II
  
  Hepimizden büyük olan
  Ve uzaktaki savaştan korkan
  Erkek kardeşimiz
  Dönmeyince bir daha
  Biz de korktuk savaştan.
  Ama savaş değildi onu bırakmayan.
  Gelirken yanımıza
  Atıyla uyumuş
  Babamızın karşısındaki karlı dağda
  
  Annemizin yüzü azaldıkça
  Omuzları küçüldükçe annemizin
  Şaşırdık hangi dağa bakacağımıza
  
  III
  
  Evimizin uzun sofasında
  Kadife elbisesi uzayıp
  Gümüş başlığı ağırlaştıkça
  Bolardıkça gümüş kemeri
  Annemiz benziyordu baktığı dağlara.
  Baharda inceliyordu kabuğu
  Ama ulaşamıyorduk ona.
  Ölüyordu
  Bu defa gerçekten eriyordu
  Bir daha görünmedi sofada
  
  ……………