Papağana Silah Çekme

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  "biliyorum bundan sonrası
  yatağın yatağa omuz attığı
  papağanın papağana silah çektiği
  cesedin cesetle çılgınca raksettiği o uppuuzun cerahatle lal vakti!"
  özlerinin önünde bulanık bir gölle dolaşıyor.
  bildiklerini anlatan bir papağan o:
  kim ne derse desin: İdealist.
  
  Tadımlık
  
  uzak günlükler
  
   bir zamanların en özel sevgisine..
  
  genlerimize çöreklenmiş ilk yolculuğun misafirliği
  opal bavullarda bütün berbat hayatların tahlilleri ve
  mıknatıs tenlerin üzerinde unutulmuş solgun temaslar
  dilbaz martı ile ölgün yunusun tek nikâh şahidi;
  
  pırıl pırıl bir miçoyum
  kimseye görünmeyen sekizinci cüceyim
  daha yeni boyamışım gemiyi açık siyaha
  sağ avcumda poyraz sol avcumda uygunsuz rüyalar
  kaç gümüşü altına çevirmiş profesör dudaklarım
  hatırlarım
  hem biliyorum asla çocuklara adanmaz
  seyir defterleri..
  
  sarıdan tahliye Babyface Limanında
  yağmura ve incecik bir yalnızlığa rağmen
  şarap içmişim iki mavi liraya köpürte köpürte
  oysa sen
  bir kartpostal niyetine postalandığın cennetten
  kötü bir haber olarak dönmüşsün yine bu yere...
  ah
  hatalı intiharların doğru tahmin edilmiş nedenleri...
  bir gece sabaha karşı
  alışılmış fırtınalarla
  kayalıklarına bindirmişim
  zalim âşıklar yaşıyormuş senin denizfenerinde!
  
  ağzımda sönmüş bir gitanes sigarasıyla
  şimdi bakıyorum da sığ okyanuslara
  ne uzak günlüklerdeki telaşlar
  ne de pazularımdaki arzu dövmeleri
  hayret
  hiç geçmiyor adın cızırtılı yardım çağrılarında
  çaresiz bir filika gibi sığındığım
  tahsilli gülümsemenden iz yok radarlarda da
  ve kanını dondurmamış meğer
  balerinler gibi döne döne batışım!
  ne demişti bizi bir bıçak darbesiyle ayıran Kıran:
  ancak kara göründüğünde kalkışılınır gerçek ihanete,
   ne kadar isterse istesin kavuşup kucaklaşamaz
   iki deli dalga aynı mahşerî denizde!
  
  neyse.. sevgilim!.
  çözülsün boynundaki palamar, idam mahkûmunun
  ve the cureun şarkıları kalsın sana bu kışaşktan
  gemi dibe oturdu, vakit tamam, artık ne olacaksa olsun
  define bulamaz tahta kalpli korsanlar
  bizim meşhur rotamız dolunaylar patlatır be kaptan!
   2 ocak 1995
  
  
  
  pil
  
  otomobilin altında kalmış
  peygamber.
  
  bir delikten içeri sızmaya çalışmış
  hayatı boyunca kan.
  
  kapan kapanmadan önce kararan hava
  şişirmiş komik cinlerin etli ciğerlerini.
  
  istanbula inen uçak
  avcundan su içmiş karanlığın.
  
  öyle yazmışsın mektubunda
  öyle dedi akıl hastanesine yatırılan postacı.
  
   28 kasım 1996
  
  
  
  çin lokantası
  
  beni sevmene asla izin vermeyeceğim
  diye yazmıştın kapımdaki not defterine;
  kendi kapımı çalmak zorunda kalmıştım
  içerde olmadığımı bile bile!
  
  gövdeni hatırlıyorum ansızın bu kış ormanında işte
  uzun büyük parlak
  siyah ve vahşi!
  parçalayacak kadar siyah
  ve onarabilecek kadar vahşi!
  sanki
  aşka hayattan daha fazla özen gösteren, çocuksu
  ama hep hırpalanmış, hırpalandıkça palazlanmış bir ziyaretçi!
  
  gövdenin tarihinde yan yana dururdu yalnızlıklarımız
  plastik ve acımasız, zehirli ve karmaşık
  kısaca, birbirlerine sevgiyi öğretmeye çalışırken
  birbirlerine kan içirdiklerini anlayan iki serseri âşık!
  
  elerinin saklamaya çabaladığı o şehir gecesi
  başın omzumda, gözlerin kapalı, saçların açık
  giderken citroen:dudaklarını döven neon gazı,
  dudaklarındaki kazı tozu. ölelim mi... demiştin
  bak şimdi tam sırası!
  dağlarda bir çin lokantasıydık senle ben
  müşterisiz
  mütemadiyen ağlamaklı
  için için eğlenceli
  temiz..
  çevresinde çizgifilm hayvanlarının oynaştığı
  bir çin lokantasıydık dağlarda senle ben
  bir tahta masa iki iskemleyle sınırlıydı ülkemiz
  
  mesela
  yeni pişmiş pirinç pilavı dilinin üstünde yürürdü kokarca
  ve sağ kulağındaki halka küpeden atlardı çığlık çığlığa
  tenimdeki tüm yabanıl bitki örtüsü
  biz birbirimizin çatalı, bıçağı
  biz birbirimizin incelik hırsızı, gönül süsü
  ayrılık, bir yutulmaz lokma gibi kaldı boğazımızda!
  
  sevgilim, sevdanın sevdaya ettiğini etmez et, kemiğe
  sarayın çıkışlarını tutarken uyuşturucu ve kaftan
  merdivenlere yığılıp ölen son şehzade
  son fırsat, kaçınılmaz son düet, son soytarının son yemini
  son sonsuzluğa dokunan küstah kızıl kanaviçe!
  
  dağlar, dersini verir acının kuşkusuz
  aslolan, savruk ruhlara yakışan sahici ölümler bulmakta,
  yoksa kimin kimin tabutunu çakacağı mühim değil
  gecenin koynuna ihanet, bir orospu gibi sokulmakta!
  ışıktan ışığa geçen o tenha yolda
  o karanlık nefes alışta ve o darmadağın boğulmada
  seni sevmeme asla izin vermediğin o kör noktada
  o hırçın, o fazla erkek fazla kadın noktada
  tanımadığım
  tanımaya kalkışmadığım
  izahı zor, kavranması imkânsız bir hastalık gibi
  ilerledim gövdenin gövdemi bulandırdığı
  şaha kaldırdığı boşluklarda!
  iz sürmedim
  ad sormadım
  dönüp bakmadım ardıma!
  
  hatırla sevgilim, mutlaka sen de hatırla
  o kadar çok kovaladık ki hayat içersinde
  kendi kendimizi,
  mecali kalmadı hayatların başka hayatları yakalamaya!
  
  beni sevmene izin vermeyeceğim
  diye yazmıştın kapımdaki not defterine;
  ben de eklemişim altına:
  
  aşkı dövmek lazım
  kalbe terbiyesizlik ettiğinde!..
  
   yaz boyu, 1996
  
  
  
  üçgen
  üç gen
  
  istirahate çekilmiş şehirlerden geç
  terkedeceğin kadın olmalı bir tarafında
  tren, yanında yatan yabancıya uzattığın el
  gibi ürkekçe yaklaşmalı son noktaya
  
  biliyoruz biz burada, senin sesin yoktu,
  biz burada uslu çocuklara şeker alırken
  gecenin göğsüne ucunda elmas taşıyan ok
  gibi saplanıverdi birdenbire i need you
  
  maalesef! tamamlamamış ressam portreni
  eksik kalmış gözlerin yüzünde, aldatıyorsun
  günü
  bak, koynuna ay almışsın
  
  sen kendini ne sanıyorsun
  ben kendimi kim bilir ne sanıyorum,
  bir zamanlar ben de istirahate çekilmiş
  şehirler geçtim
  kadınlar terkettim paramparça
  şimdi açım ve ıslanıyorum
  kendine güven, kendini küçümseme
  mesela kimse görmez kelebeğin gülümsemesini
  çiçeğin açarken çıkarttığı sesi kimse işitmez mesela
  her neyse, ben hep o yabancı gibi yanındayım
  bana kızma, yeni sevgilim pek hırçın laf aramızda
  telefonu kapatmak zorundayım,
  
  
  
  vampir rotası
  
  yalnızca iki el ateş edeceksin
  çünkü aşk, israf değil!
  
  içinde gizlenen siyah beyaz hayvan
  haplanmış gözlerine çöken terki diyar
  kalbinin çıkışındaki esrarlı sudan sebep
  ve tetikteki on birinci parmak
  bir kancalı