Orda Karanlık Olurum

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Kitaplaşmamış 41 şiiriyle Fazıl Hüsnü Dağlarca: Orda Karanlık Olurum İlk şiirlerinden başlayarak Türk şiirine yepyeni bir anlam, kavrayış ve ses getiren, Cumhuriyet döneminin en verimli şairlerinden Fazıl Hüsnü Dağlarca, bugüne kadar yayımlanmış kitaplarında yer almayan şiirleriyle ve bütün eserleriyle YKYde...
  
  Tadımlık
  
  
  
  KENDİNDEKİ ADAM
  
  Yavaş yavaş gelir karanlık
  Siz kendinizi yitirecekken
  Buluverirsiniz yaşadığınızı
  Biraz iki olursunuz
  Elleriniz daha siz
  Omuzlarınız daha siz
  Soluğunuz daha siz
  Anılarınız daha siz
  Korkmamanız daha siz
  Bu gecedir
  Dirilmişsinizdir doğaya
  
  Dinlerin söz ettiği o iki melek var ya
  Biri sağda biri solda olan
  Bırakmışlardır artık yazmayı
  İyiliğiniz de ondan kurtulmuştur
  Kötülüğünüz de ondan kurtulmuştur
  Belki de kendilerinin doyumsuz tadındadırlar şimdi
  
  
  
  Bir ırmak akmaktadır içinizden
  İçinde ta eski günler
  Bir ırmak akmaktadır içinizden
  İçindedir yüzmektedir çocukluğunuz
  Bir ırmak akmaktadır içinizden
  Uzaktadır dalgalardaki son gemi
  Bir ırmak atmaktadır içinizden
  Nerelere... bilemezsiniz
  
  Karanlık bir adamdır şimdi
  Serinliği yüzünüzde görmesi sizde
  Susması sizde çağırılması sizde
  Anası babası bütün yakınları sizde
  Göğü dolduran bütün yıldızları sizde
  Bir tek görüntü vardır sizde olmayan
  O kadın mıdır şiir yazmak mıdır bilemedim
  
  
  
  İNANMANIN TÜRLERİ
  
  Bir ağaçtır kişi
  Allaha inanırken
  Yaprak döker yarısı
  Yapraklanır yarısı yeniden
  
  Tanrı
  Kurşunkalemle yazmıştır kişiyi
  İnanç
  Onu silinmez kılar
  
  Geceleyin inanmak
  Gündüz inanmaktan daha kolay
  Karanlık
  Büyümüştür çünkü
  
  İnanıyor musun diye sorsa
  Kişi kendine
  Ayakları hayır der
  Elleri evet
  
  
  
  İnanç nerede başlar
  Korkudan mı
  Doğadaki güzellikten mi
  Kendini sevmekten başlar inanç
  
  Yeter der kişi kendine
  Damla damla yapsan denizi
  Damla damla yapsan evreni
  Hepsi şu serçenin sesi etmez
  
  
  
  BÖYLESİNE ÖLMEMEK
  
  İki elma varmış
  Güzellikse güzellik
  Kokuysa koku
  Sarılıkları olgun mu olgun
  Çocuklukları sevinç dolu
  Görenlerin yakınlıkları değerlendirilmiş
  
  Ne olduysa oldu bilemediler
  Biri değişmeye başladı elmaların
  Yukardaki özelliklerini yitirmeye başladı
  Yitti hepsi birer birer
  Soldu o
  Bozuldu o
  Kurumaya başladı o
  Yanındaki daha daha güzelleşirken
  
  Aldılar onu incelemeye
  Ölü elma
  Birçok yönlerden bilim ışıklarına tutuldu
  Bilim ışıklarının hemen hemen hepsi
  Geçirildi kupkuru elmanın üzerinden hepsi
  Sonuç şaşırtmıştı yeryüzünü gökyüzünü
  Önünden geçen bir çocuğun elindeki armut
  Elmayı sevgi delisi etmişti ya
  O sevgi o kuru elmanın sevgisinde yaşamaktaydı yaşayacaktı
  
  
  
  YÜRÜYÜŞ
  
  Onu bilmeyen tek kişi yok
  Hepimize uzakları gösterir
  Sevindirir varma tadıyla
  Günü aşar o
  Geceyi aşar o
  Yaşadığımızı aşar o
  Evi kenti ülkeyi aşar o
  Yeryüzünü gökyüzünü aşar o
  
  Sayrılar yatağında onu sayıklar
  Özler tekini bile
  Kim ki yaşar
  Umudu odur
  Çocuklarımız
  Onunla büyütür ayaklarını
  Bütün hayvanlar
  Onunla mutludur
  Büyüktür
  Bin kez büyüktür
  Milyon kez büyüktür
  Uzaklığın sonuna dek büyüktür
  Bir kişiye nasıl sığar şaşarsınız
  
  
  
  Burada seslendi yaşlı adam
  Yukarıdaki dizeleri yazan şaşkına
   Sözünü usundan öteye uzatma
  Söylediğin doğanın ulaşımıdır
  
  En büyük eylemdir
  Adımlarımız
  
  
  
  YOKLARIN BİRİKİMİ
  
  Gidiyordu o
  Yorgun ayaklarını görüyordunuz
  Kollarını yüklenmiş
  Yaslamış başını omuzlarına
  Gidiyordu o
  Neler götürdüğünü bilmeden
  Neler götüremediğini bilmeden
  Bana neler bıraktığını bilmeden
  
  Hemen anlıyordunuz
  Sevginin
  Size yazılı olmadığını
  Özgür bir yaratık olduğunu
  Kendi istenci bulunduğunu seziyordunuz
  
  Ne de azıcıkmış insan
  Kocaman yaşamalar içinde
  Bir gözlemcik
  İyeliği yok
  Kendi kuruntusuyla
  Kendini dev sanmaktadır hepimiz
  
  
  
  Adam giderken
  Sağındaki solundaki görüntüler
  Akıyordu geriye doğru
  Demek geçiciymiş diyordu adam
  Gördüklerim de inandıklarım da
  
  Birdenbire adam görünmez oldu
  Ben görünmez oldum kendime
  
  
  
  UYANIK
  
  Dede karanlık birdenbire girdi içeri
  Ürperdim birdenbire
  Yaşamış yaşatmıştı o
  Anlamış anlatmıştı o
  Yürümüş yürütmüştü o
  Tutmuş tutturmuştu o
  Sezmiş sezdirmişti o
  Düş kurmuş düş kurdurmuştu o
  Yüzünü görmediğim biri sordu uzaklardan
  Seni ilk kez görüyorum dedi karanlık dede
  Uyku nedir
  Nelerin yakınında
  Nelerin gizlenmesidir
  Yıldızlardan bize gelen bir yansıma
  Bizden yıldızlara giden bir yanıt mıdır
  Artık akmayan ırmakların sesiyle
  Yanıtı duyuldu karanlık dedenin
  Uyku tek başına anlatılamaz
  Bir ikilemenin içindedir o
  Gerçekler nasıl tek başına değilseler
  Nasıl birbirinin çağrısı içerisindeyseler
  Günler aylara aylar yıllara nasıl varırsalar
  Sözünü ettiğim ikileme de öyle
  Göz uykudur
  Baş uyanık
  
  
  
  YAŞAMANIN YAŞI
  
  Irmak akar
  Suyun altı gölgesiz
  Kıyıda yüzünü yıkar adam
  Suyun altı gölgesiz
  
  Güvercin ötüp geçer
  İşitir su
  Suyun içindeki el
  İşitmez
  Uzaklar ay olur
  Konar kavağa
  Soğuktur gecenin kanadı
  Yansıyan anısından belli
  
  Sonra siz gelirsiniz
  Şimdi ırmaktaki yüz
  Sizinki değildir
  Odur uça uça
  Sizi
  Akan suya değdiren
  
  Bir inanır gecemsi
  Bin inanmaz gecemsi
  Nice yaşarsa yaşasın
  Belli etmez adam
  
  
  
  YAŞADIĞIMIZ AYDINLIK
  
  O ülkede
  Kimsenin ummadığı oldu
  Ağaçlar eskisi gibi yavaş yavaş büyürken
  Irmaklar yalnızlığına gök yansımaları toplarken
  Serçeler yaprakları içer gibi öperken
  Gün ile ertesi gün buluştular
  
  Bu olamaz diyeceksiniz
  Doğaya aykırı diyeceksiniz
  Gören de yok duyan da yok diyeceksiniz
  Başka gözleri olmayanlar göremezler ki
  
  Günaydın dedi gün ertesi güne
  Ertesi gün günaydın dedi güne
  İşittiniz belki
  Yaradılışın tadını işittiniz belki
  Romadan eski İrana giden güvercini işittiniz belki
  En eski kervanların develerindeki çan seslerini işittiniz belki
  Bir otun topraktan çıkınca
  Ben de geldim dediğini işittiniz belki
  Benim sizi bulamadığımı işittiniz belki
  
  
  
  Günle ertesi gün konuşadursunlar
  Kimin büyük olduğunu tartışadursunlar
  Siz de kapıldınız olaya
  Düşünüverdiniz
  Evet dediniz hangisi daha büyük
  Gün daha büyük deseniz
  İçinizdeki karşı ses hayır dedi
  Ertesi gün yok ki daha dedi
  Şimdi bir düş o gözle görülüyor o
  İçinizdeki karşı ses bu kez hayır hayır dedi
  Günden sonra ertesi gün başlar besbelli
  Onun büyüklüğü sonsuzdur
  Kapsar bütün geleceği
  Daha büyük değil midir
  
  Değildir
  Gün en büyük olan
  Ertesi gün sonsuz olandır ya
  Sevenle sevişenden yoksundur
  Sıcak değildir yaşanıyor değildir