Önceki Çağın Akşamüstü

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Başka günlerdi onlar. Çağın amansızca yüzümüze
  kapanmadığı günler. Tarihin, bize verdiği randevuya sadık
  kalacağına inandığımız günler.
  Zaman Lekeleri romanıyla NDS 2019 Edebiyat Ödülü'nü alan
  Ömer F. Oyal'in
  Önceki Çağın Akşamüstü romanı yeni baskısıyla okurlarla
  buluşuyor. Yazar bu romanında hayatın, zamanın, tarihin iyi-kötü
  şakaları ve sürprizleri üzerine odaklanırken bizleri gündelik hayat
  içindeki politika, varoluşsal sıkıntılar, hayaller arasında gezdiriyor.
  İstanbul'da yaşayan devrimci kahramanımızın zihni Şanghay'dan
  Managua'ya, Münih'ten Pekin'e, Moskova'dan Berlin'e, Atina'dan
  Saygon'a uzanan önceki yüzyıl hayalleriyle dolup taşarken, biz onu yeni yüzyılın dertleri içinde buluyoruz. Ne de olsa, Efsane
  size ölebilme gücünü verir belki ama yaşamanızı sağlamaz.
  Herkesin kendi sılasını yarattığı bir çağda geçen, etkileyici bir
  roman...
  TADIMLIK
  Laf sokuşturmuştu. Aldırmadım. Sokağa daldığında arkasından bir süre
  bakakaldığımı iyi hatırlıyorum. Sokağın içindeki üçüncü kapıdan içeri
  girene dek onu izledim. Gerçekten de bir meyhaneye giriyordu. Kavgayla
  harmanlanmış yılların rakıyla dinlenmeye çabalamasını anlıyordum.
  Yorgunluk küskünlüğe götürür insanı. Halbuki yeni girdiğimiz çağ
  bıkkınlık çağıydı. Bıkkınlık her yerden, binaların su oluklarından, kararmış
  gökyüzünden, toplantılardaki kesik cümlelerin arasından, sloganların
  bezgin tekrarlanışından, duvarda unutulmaya terk edilen afişlerin
  üzerindeki kostikten, her yerden akıp duruyordu. Yenilmişlik, gerçeklikle
  karşılaştırılmayacak kadar hayat doluydu. Ceyda'yı bu akşam görmem
  mümkün değil. Boş bir umuda kapılarak hayal kırıklığı yaşamamak için
  durmadan bunu tekrarlıyordum. Bir pavyon kadınını merak edip
  durmakta bilinmedik bir dünyaya ait tamamen karanlık bir büyü vardı.
  Zamanı ve hareketi unutarak şiddetlenen yağmurun altında yürüdüm
  durdum. Sanki içimdeki bir tomurcuk ısrarla Ceyda'yı işaret ediyor, o
  dayak yediğim gün bilgisayar başında hissettiğim taze sıcaklığı hatırlatıp
  duruyordu. Öbür yandan gizliden gizliye utanıyordum. Nazlı'dan değil,
  yıllardır özene bezene kurduğum kendime dair hikâyemden
  utanıyordum.