Öfke İle Başa Çıkma Yolları

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  İyi bir haberim var: Öfke, sandığın gibi kötü bir şey olmayabilir! Şiddet ile
  öfke sıklıkla karıştırılıyor ama aslında birbirleriyle alakaları bile yok!
  Öfke faydalı bir duygudur. Kendimi ifade etmeme yardımcı olur. Kendimi
  tehdit altında hissettiğim zaman DUR dememi sağlar.
  Peki öfke nasıl ortaya çıkar? Şiddete başvurmadan nasıl ifade edilmeli
  ve nasıl sakinleşmeli? Gelin, birlikte keşfedelim.
  Fransa'da pozitif ebeveynlik yönteminde öncü psikoterapist Isabelle
  Filliozat ile psikoterapist ve çocuk terapisti Virginie Limousin tarafından
  kaleme alınan, Türkiye dahil yayımlandığı tüm ülkelerde büyük beğeni
  toplayan Oynuyorum ve Kendimi Tanıyorum serisinin ikinci kitabı Öfke
  İle Başa Çıkma Yolları, 100'den fazla etkinlik ve ebeveyn kitapçığıyla
  birlikte, çocukların içlerinde neler olup bittiğini anlayabilmelerini, öfkenin
  sağlıklı ve gerekli bir duygu olduğunu kavrayıp onu şiddetten
  ayırabilmelerini sağlayacak şekilde tasarlandı.
  Duyguyu anlama ve aktarma becerisi için kıymetli bir kitap bu.
  Ebeveynlerin de mutlaka okumasını dilerim.
  - Dr. Gülcan Özer (Serinin ilk kitabı Duygularım hakkında)
  Kitabın arkasındaki ebeveyn kitapçığından:
  Öfkelenince ne kadar da çirkin oluyorsun!, Derhal
  sakinleşiyorsun!, Hemen odana git ve sinirin geçene kadar da
  çıkma. Ailelerimiz öfkemizi kabul etmezlerdi, hatta açıkça
  ayıplarlardı. Kendi çocuklarımız öfkelendikleri zaman, biz de bunu
  kabullenmekte bazen zorlanıyoruz. Oysaki öfkeyi kabullenmenin
  önemli olduğunu biliyoruz. Yapılan araştırmalara göre, bastırılan
  öfke psikosomatik rahatsızlıklar gibi birçok farklı soruna yol
  açabiliyor. Hayal meyal ya da açık seçik, bir şekilde çocukluk
  yaralarımızı hatırlıyoruz. Anne babamız sinirlendiğinde, bunun
  sorumluluğunu sıklıkla bizim sırtımıza yüklerlerdi: Gerçekten
  çekilmezsin! Bak aranıyorsun yine! Öfkelenen onlar olduğunda
  bile bu hep bizim hatamızdan kaynaklanıyordu! Bağırıyor,
  kontrolden çıkıyorlardı... Hatta öfkelenmekte haklı olduklarını ve
  bunun eğitim olduğunu söylüyorlardı. Sonuç olarak biz de öfkenin iyi
  bir şey olmadığını ve sadece güçlü olduğumuzda öfkelenmeye
  hakkımız olduğunu içselleştirdik. Okulda da farklı bir şey
  öğretmediler. Öğretmenlerin öfkelenmeye hakkı varken, hatta onlar
  buna teşvik edilirken, öğrencilere yasaktı. Bir kez daha verilen
  mesaj gayet açıktı: Öfke güçlülere mahsustu. Hâlbuki öfke sadece
  en güçlülere tanınan bir hak ise o artık bir duygu olmaktan çıkmış,
  şiddetin tanımına dönüşmüştür! Yetişkinler davranışlarını haklı
  göstermek için öfke kelimesini kullandılar, zira hiç kimse şiddet
  yanlısı olarak nitelendirilmek istemez. Ama işin aslı pek de öyle
  değil. Öfke, benliğin oluşumunda ve uyumlu ilişkiler kurmada
  gerekli, sağlıklı bir duygudur. Kendimizi kaybettiğimizde ya da
  sinirlerimiz boşandığında, verilen duygusal tepki aşırı ve yıkıcı
  oluyor, hele ki bir diğer kişi üzerinde üstünlük kurmak için
  kullanılıyorsa, bunun adı artık hiddettir, hışımdır. Bu, öfke duygusu