Nurlu Yıllar
    Bediüzzaman Said Nursî'nin Hayatı, Talebeleri, Risale-i Nur'un Telif ve Neşir Yılları

Kapat

---

  Bir zaman iki adam cennet gibi güzel bir memlekete gidiyorlar. Baharın en güzel şekilde
  yaşandığı Anadolu köşelerinden birinde, badem ağaçlarının çiçek açtığı bir bahar mevsiminin ilk
  günlerinde, bu satırlarla başladı Risale-i Nur'un macerası. Başlangıçta, bir söyleyen vardı sadece,
  bir de yazan. Bir de dağlar. Ve bağlar. Yaz kardeşim dedi Müellif. Sonra satırlar, sonra
  sayfalar, sonra risaleler birer birer dökülmeye başladı dudaklardan kâğıtlara. Her bir nur risalesi,
  telif edilir edilmez, henüz kitap haline gelmeye bile ne imkân, ne de fırsat bulamadan, mektuplar
  halinde ışık hızıyla çevre köy ve kasabalara, oradan da başka şehirlere yayılıyordu. Bir kelebeğin
  kokusunu, başka bir kelebek kilometrelerce uzaktan alır. Bir bahar sabahı, Anadolu'nun kuş
  uçmaz, kervan geçmez bir kasabasında Risale-i Nur'un ilk satırları kâğıda dökülmeye
  başladığında, bazı ruhlar bunu hissetmekte gecikmedi. Risaleler birer birer telif edildi. Her bir
  risale, onu iştiyakla bekleyenler için bir büyük müjde idi. Onu bir okuyan, niçin okumaya
  doyamıyordu? O kelimeler, o cümleler, o ifadeler, insanları nasıl kendisine pervane ediyordu?
  Bediüzzaman Said Nursî, arkasında sadece Risale-i Nur külliyatını bırakmadı. Risale-i Nur'un
  yaşayan eserleri de, en az Risaleler kadar muhteşem eserlerdi. Hulusi Bey, Hafız Ali, Bekir, Sabri
  Efendi, Hüsrev, Tahiri, Ahmet Feyzi, Mehmet Feyzi, Hasan Feyzi, Sıddık Süleyman, ÇaycıEmin, Şamlı Hafız, Muhacir Hafız Ahmet, Zübeyir Gündüzalp, Çalışkanlar Hanedanı, Sungur,
  Bayram Abdullah, Said, Fırıncı, Birinci, Şükran, Müzeyyene, Zehra, Badıllı gibi bir anda akla
  geliveren yüzlerce, belki binlerce isimli-isimsiz kahraman da işte bu yaşayan eserler arasındaydı.