Mimarlıkta Teatral Kaygılar

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  TUĞBA ERDİL DİNÇEL
  2006 yılında Haliç Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Mimarlık Bölümünden
  mezun olarak yüksek lisansını aynı kurumda Mimarlık Tarihi Yüksek Lisans
  Programı'nda İstanbul'un Kaybolan Mimari Kültürleri'nin izinde: Tarihi
  Yarımada'daki Pagan Tapınakları için Bir Restitusyon Önerisi tezini
  vererek 2008 yılında tamamladı. Aynı yıl içerisinde başladığı Mimar Sinan
  Güzel Sanatlar Üniversitesi, Mimarlık Tarihi Doktora Programı'ndaki tez
  araştırması kapsamında,
  2010-2011 yılları arasında PhD Researcher olarak kabul edildiği Ecole
  Nationale Superieure d'Architecture de Paris-Belleville (ENSAP-B)
  Üniversitesi'nde Barok Mimarî, Posrmodernizm ve Mimaride Tinsellik
  konuları üzerindeki araştırmalarını gerçekleştirdi. 2014 yılında
  Postmodern Cephe Estetiğinde Barok Bir Yöntem Olarak Teatral Anlatım
  ilkeleri başlıklı doktora tezini vererek Mimar Sinan Güzel Sanatlar
  Üniversitesi Mimarlık Tarihi Ana Bilim Dalı'nda doktorasını tamamladı.
  2007 yilinda Ars. Gör. Olarak akademik hayatına Haliç Üniversitesi
  Mühendislik Fakültesi'nde başlayan, yazar, 2015 yılından bu yana Haliç
  Üniversitesi Mimarlık Fakültesi'nde Dr. Ögr. Üyesi olarak görev yapmıştır.
  T,ürkçe ve İngilizce mimarlık eğitimi veren çeşitli üniversitelerde davetli
  öğretim üyesi olarak Mimarlık Tarihi ve Kuramı, Tasarım Tarihi, Mimarlıkta
  Disiplinlerarası Yaklaşımlar ve mimari Proje derslerini ve Tasarımda
  Eğitiminde Adhosizm Kavramı seminerlerini vermektedir.
  Okumak üzere olduğunuz bu kitabm cevabım aradığı sorular tam da
  yaşamm özünde var olan bu dürtüselllikten yola çıkarak ve de tasarım
  eyleminin doğası gereği yaşama dahil olan her türden bileşenle kopmaz
  bağlar içerisinde etkileşimde olduğu gerçeğini arkasma alarak, yukarıda
  sözü edilen tüm bu ihtişam, gösteriş, büyüklük ve üstünlük gibi teatral
  türden bir dürtüselliğin tinsel yapışma daha yakından bakmaya
  odaklanıyor. Odağmm temelinde ise tüm bu teatral göstergelerin
  kodlarım belirgin biçimde mimari cephe estetiğinde ustalıkla kullanan iki
  mimari akım olan Barok ve Postmodernizm arasmdaki analoji ile, mimari
  cephenin kurduğu iletişim dilinin gramerini çözümlemeyi hedefliyor.
  Böylece eğer doğadaki dürtüsel teatralliğin neden, ne zaman, nasıl ve
  nerede var olduğuna ilişkin bu sorularm cevapları verilebilirse, metin
  içerisindeki temel yöntem olan analoji tekniği ile okuyucuya yapılı çevrede
  özellikle de son dönemde sıkça karşılaştığımız büyüklük, ihtişam, abartılı
  ve ulaşılmaz bir üstünlük algısı yaratan yapıların kurduğu cephe
  estetiğine eleştirel bir gözle bakma ve bu plastik davranış biçiminin
  ardında yatan itilimlerin farkmdalığmı kazandırmayı umuyor.