Memleket Hikayeleri

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Bu kadar çirkinleşen ve kimliğini kendi elleriyle tahrip eden
  şehirler bende memleket hissi değil, öfke ve öfkeden yorgun
  düşünce de acıma ve teessüf hissi uyandırıyor. Memleket hissi
  ile köklere bağlılık arasında bir korelasyon olsa gerek. Bir
  bütün olarak ülkeme bağlıysam da köklerime bağlı değilim.
  Çünkü köklerimin nerelere uzandığından habersizim. Köklerinin
  sızladığını duymayan insan nasıl bir memleket arar ki kendine?
  Kendi şehir arşivini açıyor Ayfer Tunç. Biraz, bu memleketin
  doğal ve toplumsal coğrafyasını hor kullanışımıza diz döverek...
  Biraz Adapazarı, biraz Karasu, biraz İstanbul Memleket nere
  sorusunun cevabını veremeden bütün memlekete merakî
  Memleket duygusunda bir gezinti; memleket insanıyla
  yarenlik eden hikâyeler Çerkez gelinlerinin hürmetkârlığı,
  Bulgar muhacirlerin çalışkanlığı, Boşnak kızlarının güzelliği
  Arnavutların inatçılığı, Lazların siniri, Abhaz erkeklerinin
  tembelliği, Gürcü kadınlarının huysuzluğu Taşra bandosu,
  Büyük Çarşıdaki fotoğrafçı, kadınlar hamamı, mesire yeri
  Yengeler, gelinler, refakatçiler Çitlenen ayçekirdeklerinin
  gürültüsüyle yazlıkçılar Sakarya Nehrinin kıvrılarak
  genişlediği manzaraya karşı rakı Yemekte mutlaka evvela
  çorba Piknik tüp, iyi çay, sonsuz sohbet Dere tepe düz
  giden, kapı kapı gezen, halis muhlis hikâyeler
  Refik Halit Karayın 1919da yayımlanmış Memleket Hikâyelerine
  selamla.
  Ayfer Tunçun teferruatçı, gören ve dinleyen kaleminden