Mahkumlardan Peygamber Efendimize Mektuplar

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Mektup
  Bir mahkum kardeşimin dediği
  gibi,
  Yaşadığımız
  hayat,
  bulunduğumuz
  ortam,
  senin
  sünnetin
  üzere
  olamadı
  Efendim!.. Hayatımın en büyük
  eksikliği de budur Efendim... Ey
  Rabbim! Sen merhamet etmez ve
  Efendimiz'in de şefaati olmazsa,
  halimiz nice olur?!.. Ne kadar
  günahkâr, isyankâr olsak da,
  derdimizin
  dermanı
  sensin
  Efendim... Haddimiz olmasa da,
  seni seviyoruz... Biliyoruz ki, kişi
  sevdiğiyle
  beraberdir.
  Mevla'mızdan tek dileğimiz,
  senin
  'ümmetim'
  dediğin
  kullarından eylemesi bizleri...
  Cezaevleri, kuşkusuz kanayan bir
  yaradır... Kimine göre bir
  mektep, medrese-i Yusufiyye,
  kimine göre zor bir çile, kimine
  göre
  hasret,
  kimine
  göre
  mahrumiyet, kimine göre ise
  ıslahtır...
  Düşmeyen
  olmaz
  buralara... Gözyaşı ve hasret
  vardır
  havasında...İnsan
  düşünmeye çok fırsat bulur
  buralarda... Ağlar, hatalarını anlar, ıslah olur... Tevbe eder;
  gerçeği görüp, Hakk'a yönelir.
  Kutsal
  kitabını
  öğrenir;
  ibadetlerini yapar. Yalnızdır;
  anlar ki, Rabb'inden başka hiç
  kimsesi yoktur bu âlemde...
  Amacımız; kendisiyle barışık,
  toplumuyla uyumlu, kendine has
  bir özgüvene sahip, toplum
  içerisinde Ben de varım!
  diyebilen ve Allah'tan korkan
  bireylerin sayısını çoğaltmaktı.
  Nitekim, bunu da başardığımıza
  inanıyorum.
  Peygamber Efendimiz'i (s.a.v)
  her
  anlatışımda
  gözyaşlarını
  tutamayan mahkum kardeşlerimi
  gördükçe, ben de duygulanırdım.
  Neticede, yıllar boyu birikmiş,
  hasret, özlem ve sevgi kokan
  mektupların
  oluşturduğu
  bu
  çalışma çıktı ortaya... Ortak
  gayemiz, nerede olursak olalım ve
  hangi havayı teneffüs edersek
  edelim, O'nun kulu ve elçisinin
  ümmeti olduğumuzu har daim
  hatırımızda tutmaktı.
  Psikiyatristlerin,
  psikologların,
  ilahiyatçıların ve ilimle uğraşan
  diğer herkesin, bu mektupları
  derinlemesine okuyup mahkum
  psikolojisi hakkında bir sonuç
  çıkarmaları
  mümkündür.
  Rabb'imden, tüm mahkumları
  sevdiklerine
  tez
  elden
  kavuşturmasını ve üzerlerine
  sağlık,
  esenlik
  ve
  affını
  göndermesini dilerim.
  Sözümü,
  merhum
  Necip
  Fazıl'ınbir
  sözüyle
  bitirmek
  istiyorum:
  Çarklar
  işlemekten
  aşındı.
  Vâdeler
  dolmaktan
  çatladı.
  Akşam oluyor. Bir mızrak boyu
  kaldı, benim de hayat güneşimin
  batmasına. Ne olursam, bu bir mızrak boyu zaman içinde
  olacağım...Allah'tan af istiyorum.
  Allah'ın sevgilisinden...