Kur'an Sûreleri
     El ‐ Esmaü'l Hüsna Bağlamında

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Kur'ân'ın mucize oluşu, onun en önemli yapısal özelliğidir. Söz konusu özellik ise, onun
  nazım ve te'lifinde aranmalıdır. Kur'ân'daki kelimelerin âyetlerle, âyetlerin sûrelerle münasbeti ve
  bunların tertibindeki insicâm, onun mucizeliğinin bir göstergesi olduğu gibi Kur'ân'daki lafız ve
  mana dengesi de söz konusu göstergelerden bir tanesidir. İbn Atiyye'nin, hemen hemen bütün
  müfessirlerce kabul edilen Kur'ân'dan bir lâfız çıkarılacak olursa, Arap lisanının tamamı alt üst
  edilse bile, onun yerini tutabilecek tek kelime bulunamaz şeklindeki beyanı, Kur'ân'ın üslubundaki
  olağanüstülüğe işaret etmektedir.
  Kur'ân'a göre, Allah'a iman etmekle mükellef olan insan, iman ettiği/edeceği yaratıcıyı
  tanımak ve bilmek ister ki, bu da ancak marifetullaha yani Allah hakkındaki bilgiye kaynaklık
  eden isim ve sıfatların bilinmesiyle mümkündür. İman ve teslimiyetin ön koşulu olan akla sahip
  her bir fert yaratıcıyı, yine ancak yaratıcının kendisini ona bildirmesiyle bilebilir ve tanıyabilir ki bu
  da Kur'ân (vahiy) yolu ile gerçekleşmektedir. İnsanın, sıfat ve isimlerden soyutlanmış bir yaratıcıyı
  kavraması imkânsızdır. Yüce Allah Kur'ân'da, gözlerin daha önce görmediği kendi zatından
  bahsetmek yerine, sıfat ve isimlerinin kaynaklık ettiği fiillere, olaylara ve onların neticelerine dikkat
  çekerek kendini bizlere bildirmektedir. Çünkü vâhidiyyet âlemle ilişkili olmayı ifade eder. Âlem ise,
  Mutlak Zât'ın kaynaklık ettiği sıfatların ve isimlerin neticesi olduğu gibi, vâhidiyetten doğan ilişki
  de Yüce Allah'ın sıfat ve isimlerinin bir gereğidir.