Kültür ve Toplum

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Yaşam döngülerimizi tamamladığımız karşılıklı etkileşim sistemlerinin bir ürünü
  olarak kültür, içerisinde çok sayıda süreç barındıran karmaşık bir bütündür
  aslında. Etimolojik bakımdan doğadan, yani toprağı ekip-biçmeden, tarımdan,
  yetiştirmeden yol alan kültür kavramının, insanlığın serüveni dahilinde yaşam ve
  onun tüm çıktılarıyla ilişkili bir durumuna geldiğini söyleyebiliriz. Kültürün
  bütün bir yaşam tarzını ifade eden günümüzdeki kullanımının önünü açması
  bakımından Alman İdealistlerinin önemi büyüktür. Onlarla birlikte kültür, özgün
  bir yaşam tarzını ifade eden modern anlamını taşımaya başlamıştır.
  Modernliğin en gözde kavramlarından olan kültürün toplumlara vadettiği
  düzen sözü için onlardan tek beklentisi vardı; buna göre düzen için talep edilen
  değer ve normlara uyulacak, bunlarla uyuşmayan şeyler ise dışlanacaktı. Batı
  dışında, özellikle de sömürge toplumlarında kültür, kolayına, bir aydınlatma aracı
  olarak beyaz adamın misyonuna eklemlenmişti. Çok değil, II. Dünya Savaşı
  sonrasında bu misyon da terk edilecek, kültür hızla ulus devletleri değişen
  koşullardan koruyacak bir dengeleyici olarak görülecekti. Bir dönem böyle
  geçiverdi.
  Günümüzde ise işler biraz karışmış durumda... Örneğin postmodernistler,
  çoktandır, yaşam tarzlarını eksen alarak muhalif ya da azınlık grupların aidiyet
  çerçevelerini övülecekler, çoğunluğun aidiyet çerçevelerini ise eleştirilecekler
  listesine eklemiş durumdalar. Sağı-solu, kısacası her tarafı kimlik politikalarına
  bulanmış şimdide, kantarın topuzu değil, bizzat kendisi kaçmış durumda. LGBT
  bireylerin mücadelelerine methiyeler düzenler milliyetçiliği lanetleyebiliyorlar...
  Bugün kültür daha çok kişisel sorunlar ve bu sorunlar doğrultusunda beliren
  bireysel ihtiyaçlara gönlü kaptırmış durumda. Bu yüzden olsa gerek, yasaklardan
  değil, tekliflerden, kurallardan değil önermelerden yararlanarak kendini yeniden
  ve yeniden oluşturuyor.
  Zamana ayak uydurmak üzerinden şekilleniyor her şey bugün... Tramvayda,
  vapurda ya da sinemada fark etmez; yan koltukta oturan, ama dönüp bakma
  ihtiyacı hissetmediğimiz, varlığını nefes alış verişlerinden bildiğimiz sıradan bir
  insana benziyor zaman da; birlikte yaşadığımız, ancak orada burada karşılaşmış
  olmak dışında bir tanışıklığımızın olmadığı yabancılara benziyor. Tıpkı kültür
  gibi...