Kılıç İpekte Sınanır
     Toplu Şiirler 1982 - 2007

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Asya, kül denizindeki ada! Sağrındaki ışık bulutundan ağdım toprağa ben, tanıdım hayatı. Susa yollarında dolaştım, pürenlerle örtülü bayırlarında uyudum, at sürdüm tundralarında. Kamlarınla lamalarınla arkadaşlık ettim. Asya, totem denizindeki ada! Seni aşkla sevdim. Öfke ve ümid bir muska gibi sallanıyor nicedir boynumda. Unutamıyorum... Türk şiirinin doğu kapısından gür bir ses: Hüseyin Ferhad. Şimdiye dek yayımlamış olduğu altı şiir kitabına Gizli Âyinleri de ekleyerek bütün şiirlerini Kılıç İpekte Sınanırda bir araya getiriyor.
  
  Tadımlık
  
  BİR DAĞIN ETEKLERİNE
  
  Bir dağın eteklerine bıraktım keçileri,
  kavalımı dipsiz bir uçuruma.
  Yüreğimdeki ıslaklık, dudaklarımdaki kuruma
  yeni değil. Biraz lor peyniri,
  
  zeytin, ekmek. Aha, göçebe çıkınımız.
  Bir fundalıkta unuttuğumuz davar
  kemirir içimi. Tef çalmak neye yarar
  ey Acı? Kovalar dolusu acı sağdığımız
  
  bir dağın eteklerine bıraktım liri,
  arpı, kanunu, bağlamayı onun yanına.
  Kilitledim sözcüklerin çeyiz sandığına
  bize kalan o Büyük Şiiri.
  
  
  SABAH YILDIZI
  
  Denizin üstünde bir saban
  sürüyor geceyi. Konakladığımız yer batak
  ve kamış içinde. Uzak
  gemilerde gurbet ezanları. Zaman
  
  takılıp kalıyor yosun yapraklarına.
  Kitaplarda od sızıntısı;
  sesler kargış içinde. Sabah Yıldızı
  düşüyor bir abdal çadırına.
  
  Ovalar mavi, koyaklar çivit,
  örenler kül ve duman:
  ülkemiz barış içinde ey Ozan
  yeryüzü çağırıyor seni, var git.
  
  
  METAFİZİK
  
  Seni bir kilise avlusunda dilenmeliyim artık
  çarmıha gerili avuçlarımda birer suskun çan.
   Ben değil miyim şu yıkıntıların üzerinde uzanan
  saçlarım darmadağınık.
  
  Seni bir sinagog avlusunda dilenmeliyim artık
  çıplak ayaklarına sürmeliyim o ilençli yüzümü.
  Ben değil miyim kemirip duran Maddeye verilmiş
   tek sözünü
  aklım darmadağınık.
  
  Seni bir cami avlusunda dilenmeliyim artık
  kirli bir mendil gibi sermeliyim yüreğimi önünde.
  Ne var içimi kanatan bu ezan seslerinde
  mihrabım darmadağınık.
  
  
  SONSUZ DÖNÜŞ
  
  Tef çalıyor çamın biri
  iki yana sallanarak.
  Pingpong oynuyor şu geç vakit
  kaygısız birkaç kozalak.
  
  İki güvercin öpüşüp duruyor
  iki ayrı dalda,
  gölgeleri uzayıp karışıyor
  karşı duvarda.
  
  Usul bir sesle irkildim
  döndüm soluma kimse yok
  Baktım sağ yanımda birileri
  cıgara aranmada.
  
  İki kafadar ölüydü bunlar
  bir at iskeletinin sırtında,
  verdiğim cıgarayı ısırarak
  eridiler karanlıkta.
  
  Dirgen uçlu bir tarak
  takıldı kaldı saçlarında.
  Bir tanrıtanımaz olarak
  dedim: kulkualda kuvalda...
  
  Kırmızı bir akrep
  ısırdı yüreğimi.
  Mezarlığın oradan geçiyordum, öte yakadan
  durdurdu beni bir parmak imi.
  
  
  Bir serçe yavrusu
  kanatlanıp kondu elime.
  Dedim: Adın ne?
  Dedi: Dilini ver dilime.
  
  Geçiyordum uğradım, dedim
  sizin bu elin sırrı nedir?
  Üç beş kemik bir avuç toprak
  dedi: Ölüm sır değildir.
  
  Ay kanadı derken
  şafak ağardı ağır aksak.
  Yine bir sabah oluyordu işte
  günışığını kulunlayarak.
  
  Geçiyordum uğradım, dedim;
  sözüm ağzımda kaldı.
  
  
  BİR SÖYLENCE
  
  Mayın tarlalarını aşıp geldiler,
  başlarını dayadılar penceremizin demirine.
  Uzun tüfekleri vardı. Mermiler
  taşıyordu omuzlarından. Atları yoktu,
  çimen yaprakları yapışmıştı yüzlerine;
  yolcuydular. İşleri varmış görülecek.
  Gözlerinde mor halkalar, soluktu
  renkleri biraz. Tarih biziz, dediler,
  Zamanı bıçakla kazımak gerek...
  Biliyorduk bunları. Su ve ekmek
  koyduk çantalarına, birer tulum
  ayran. Uğurladık şafağa doğru...
  Gittikleri yolda duruyor hâlâ, duru
  bir gök ve ezilmiş bir avuç kum.
  
  
  AYN-İ ZALİHA
  
  Doğan güne tırmanın ey sarmaşıklar
  çaldığım kamış kavala tırmanın ey
  güz kuşları, bir gözü mühürlü gümüş balıklar.
   Sesiyle bulutlara asılı kaldı Haley.
  
  Celâleddin Mesnevîsini farsça sesledi
  fevren türkçeye çevirdi ney:
  bir çobandı o fakat çoban dilini bilmezdi.
   Küskün kavalına dayalı kaldı Haley.
  
  Koca Babilden ne düştü hissemize
  terle karılan Ninova kentinden;
  bildiği lisanla sor bakalım Halil İbrahime.
   Ayn-i Zalihaya çakılı kaldı Haley.
  
  Ödüller:
  
  5. Akdeniz Altın Portakal Şiir Ödülü