Kent Ekonomisi ve Esnaf - Sanatkarlar

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Kitap Tanıtım Yazısı : içindekiler
  Sosyal bilimlerde düşünmek ve yazmak eylemi belirli bir zaman ve mekanda gerçekleşen sosyal ilişkileri, uzlaşıları ve
  çatışmaları inceleyen bir zanaatı ifade eder. İnsan ve toplum üzerine yapılan bütün çalışmalar sosyal olguları, sosyal
  gerçekliği anlama çabasını güder. Bu çalışmada, sosyal olguların anlaşılmasında, analiz edilmesinde zanaatkarlığın izini
  sürer. Bu iz sürme süreci Mesnevi'sinin 3 cildindeki fil metaforu olarak da düşünülebilir. Karanlık bir odada fili
  tanımlamaya çalışanlar filin sırayla bir oluğa, yelpazeye ya da kral tahtına benzediğini söyler. Herkes kendi deneyimine
  göre fili anlatmaya çalışır. Bu çalışmada karanlık bir odadaki fil gibi kent olgusunun bir yanını açıklama derdindedir.
  İnsanoğlunun tarihsel gelişiminde en önemli sosyal fenomen olan kentler zamana, mekâna ve toplumsal ilişkilere bağlı
  olarak üretimin, tüketimin ve bölüşümün merkezi konumundadır. Günümüz dünya nüfusunun üçte ikisi kentlerde
  yaşarken dünyadaki üretimin yüzde sekseni de kent mekanlarında gerçekleştirilir. Dolayısıyla yaşadığımız çağ, kent
  yüzyılı olarak da tanımlanır. Çalışmanın problematiği kentsel ekonomik faaliyetler ve kentsel ekonomik yapının analiz
  edilmesi olarak özetlenebilir. Bu tanımdan hareketle kentsel ekonomik yapının işleyişi, aktörleri, kurumları ve bunlar
  arasındaki ilişkiler esnaf ve sanatkar özelinde çalışmanın çözümlemeye çalıştığı sosyal gerçekliği oluşturur. Kitabın
  metodolojik kurgusunda Becker'ın Kanıt adlı çalışmasında bahsettiği fikir, veri ve kanıt üçlemesi eserin ilham kaynağını
  oluşturur. Ekonomik coğrafya ve kent ekonomisi disiplini çalışmanın fikri temelini, esnaf ve sanatkarlara ait olan ikincil
  kaynaklar çalışmanın verilerini içerir. Esnaf ve sanatkarların kent ekonomisindeki kurumsal ve tarihsel geçmişi, sektörel
  bazda dağılımları da çalışmanın kanıt sürecini oluşturur. Böylece fikir ve veriden hareketle, esnaf ve sanatkarların
  tarihsel olarak kentsel ekonomik yapının itici gücü oldukları bir kanıt olarak ileri sürülür.