Kelebeğim Olur Musun?

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Savaşlar var, insanlar ölüyor
  
  Mermiden ya da açlıktan
  
  Bedeni yaşamayı başaran bir kız
  
  Erken yaşta evlendirilip ölüyor
  
  Ya da kutyut bir yerde...
  
  Yaşlı bir dede huzur evinde şiddete maruz
  
  Ya da kimsesiz bir çocuk kimseye dede diyememiş yuvada
  
  Doğada bir canlı benim kıyafetimin bedelini ödüyor canıyla
  
  Yaşatan orman tüm canlılarıyla benim yaktığım cehennemde
  
  
  
  Ülkemde güneş doğuyor
  
  Sokakta uyumuş bir çocuğun üzerine.
  
  Üzerine donmuş sarkıtlardan sular damlıyor.
  
  Tüm bu olaylar içinde sağa sola çarparak yürürken
  
  Dünyanın adaletsiz olması
  
  Benim de buna göz yumarak adeletsizleşmem anlamına gelmiyor.
  
  Nefes alıyorsak yapabileceğimiz bir şeyler var demektir.
  
  Kafamızı çevirmemiz, televizyonu kapatmamız
  
  Bu vahşetin yaşanmasına engel değil
  
  Büyük bir projede yer almak belki bir başlangıçtır.
  
  Ancak insan olmaya başlamanın doğru projesi, zamanı ya da yeri olamaz.
  
  
  
  Tüm bunları yazdığım gün
  
  Afrikada 24 bin çocuk açlıktan öldü ve her gün aynı rakam tekrar edecek
  
  Şimdi alışmalı mıyım rakamlara,
  
  Güçsüzlüğümün arkasına saklanıp kapatmalı mıyım gözlerimi
  
  Ya da dışarıdan yükselen çığları bastırmak için sanal gündemler mi bulmalıyım?
  
  Bunların hiçbiri ben ya da sen yada biz olamayız.
  
  İnsan kalan yönüm insan olmayan devam et diyor.
  
  
  
  Ve biliyorum ki
  
  Birlikte çok güçlüyüz,
  
  Birlikte çok güçlüyüz,
  
  Birlikteyken birlikte nefes almaya devam edebileceğiz.
  
  
  
  Var mısın?