Kayıp Yıllar
     İnci'nin Hikayesi

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  "Eşkıyanın dünyaya hâkim olmayacağına" yürekten inanıyorduk. ‘Devrimin şanlı dalgası
  dünyamızı saracak,' güzel günler görecektik.
  Tek yol devrimdi, bunu her yere yazıyorduk.
  "Kalabalık caddelerde yürürken insanları izliyordum. Yürüyüş yapıyor, ayaküstü bir şeyler yiyip
  içiyordu insanlar, ben ölüyordum; çocuklarını parklara götürüyorlardı, ben ölüyordum; nefes
  alıyordu insanlar, ben ölüyordum; doğum günü pastaları eşliğinde yeni yaşlara giriyorlardı, ben
  ölüyordum; her gün doğumuyla birlikte yeni umutlar taşıyarak yeni günlere başlıyordu insanlar,
  ben ölüyordum..."
  "Dolunayla aydınlanmış bahçede oturuyorduk. Masaya özenle yerleştirdiği mumları yakmaya
  çalışırken onu izliyordum. Yirmi yıl önce yaşamış olmalıydık bunları, oysa biz birbirimize sevgi
  sözleri bile fısıldayamamıştık. Omuzlarımızda ‘milyonların mutsuzluğunu' taşıyorduk, bireysel
  mutlulukları götürüp uzak köşelere bırakmıştık. Bizim mutlu olmamızın yolu halkımızın mutlu
  olmasından geçiyordu. Şimdi o her mumu özenle yakmaya çalışırken, bir yandan onu izleyip
  diğer yandan geçmişi düşünüyordum burukluk, hayal kırıklığı arasında bir yerde..."
  Suçları sadece ezilenleri düşünmek, onlar için mücadele etmek olan bir avuç gencin, gençliği
  aceleye gelenlerin hikâyesi...