Karanlık Gözler

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Her anne, dinlenilecek masum bir deniz değildir.
  'Anne olmayı bıraktığınız anda, vücudunuz, aileniz, çocuklarınız yok olmaya
  başlar. Bir ağacın gövdesi anne ise yaprakları evlatlarıdır. Anne hastalıklı bir
  bedenle yaşamaya başladığında, yapraklar kurur, hastalanır, dökülmeye yüz
  tutar.
  Diyor yazar. Bir annenin nasıl olması gerektiğini, ya da olmaması gerektiğini
  anlatmıyor bize. Bir annenin nasıl bir kabuk üzerinde var olduğunun resmini
  çiziyor bizlere. Yazara göre her insan annesinden biraz yaralıdır, biraz eksikliğine
  maruz kalmıştır. Bu hikayenin içinde ise eksikliğinden çok, annenin karanlık
  oluşunda kayboluyorsunuz. Bir öykünün bitmeyen sonu gibi içinizde büyük bir
  yangın, boğazınızda düğümlenen göz yaşlarınız, en sonunda ise bütün kız
  çocuklarının yaşadığı, yaşayabileceği hayatlar için üzüntü içinde
  kavruluyorsunuz. Daha ilk satırlarında, sizi hazırlıyor, ilk satırlarda büyük bir
  yolculuğa çıkacağınızı biliyorsunuz. Farklı bir bakış açısı, farklı bir görüş sunuyor
  önünüze. Ve diyor ki;
  'Belki bunlardan sonra annesini sevmeyen, anneler gününü kutlamayan,
  annesini aramayan-sormayan bir çocuğa bakış açınız değişir. Sorgulamaz,
  nedenlerini, kurak çöllerde yanmış ruhuna bakarak anlarsınız. Anne üzerine
  yüklediğiniz bütün ağırlıkları hak ediyor mu düşünürsünüz.1
  Bir çocuğun gözünden, bir annenin sığınılacak sıcak bir kucağının olmayışına
  usulca yaklaştırıyor. Gerçek, merhamet, şefkat duygularını birlikte sınıyor,
  içinizde tuttuğunuz öfkelerinizi bırakmaya, aynı karakter Güneş gibi
  hazırlanıyorsunuz.
  Çünkü düşündüğünüz gibi olmaz. Geçmiş, hiçbir zaman geçmez. Geçmiş, sizin
  damarlarınıza, ruhunuza, kalbinize işlenir. Siz, geçmişi ruhunuzdan ayırmadığınız
  sürece acı çekmeye devam edersiniz.