Kapılar

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  "Lakin bir zaman sonra bir dişi kişisi geldi hayatıma, bana dünya
  ahirette bilmediğim diyarlardan, duymadığım dillerden, yemediğim yemeklerden, görmediğim
  hayvanlardan bahsetti; kimsenin erkek olmadığı, kimsenin kadın olmadığı, Mevlânâ'nın dediği gibi,
  doğru ve yanlışın olmadığı bir yerde buluştuk onunla, aşk üzerinden o kendisindeki benle, ben
  kendimdeki onunla ve ikimizin içinde konuşup duran tüm insanlarla birbirimizden arındık, ‘içimizdeki
  insandan kurtulduk'. Kendimi o gün küçük, minicik, şu çiçek üzerindeki bir böcek gibi iki parmak
  arasında canı pırtlatılacak kadar önemsiz ve bu önemsizlikten mütevellit bir o kadar yüce hissettim.
  Sonra sonra fark ettim, annemin bir adı varmış, bir kadınmış annem, sevilmek isteyebilirmiş ve yine
  de babamla onca sene geçirmiş. Eve döner dönmez anneme adıyla hitap ettim, bakakaldı suratıma,
  kimden bahsettiğimi o da anlamadı, bir yerlerde, bir zamanlar ‘anne' ya da ‘hanım' değil de başka bir
  şekilde sesleniyorlardı ona, ruhuna bir isim üflemişlerdi, doğduğunda dedesi ezanla kulağına
  okumuştu ama belli ki zalim zamanla kendisi dahi unutmuştu. ‘Kader' dedim bir akşamüstü anneme,
  o mutfağın tüllü perdesinden sızan loş ışıkta, bembeyaz ve çamaşır suyu kokan tezgâhın üzerinde,
  bembeyaz ve çamaşır suyu kokan elindeki soğanı, bıçağı bıraktı, başı önünde, siyah saçları terden
  alnına yapışmış, iri, ela gözlerini araları kir tutmuş fayanslardan ayırmadan, kırık ve sigaradan çatallı
  bir sesle, ‘Kader' dedi, ‘Kader' dedim, sarıldım belinden annemin, annemin de sarılınacak bir beli vardı."