İslami Hareketlerin Takva Sorunu

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Hudeybiye andlaşmasının sonuna
  gelinmiş, antlaşmanın maddeleri
  taraflarca imzalanmıştı. Başta Hz. Ömer
  olmak üzere orada bulunan sahabilerin
  büyük bir bölümü bu antlaşmayı hiç de
  içlerine sindirememişler, bu konudaki
  hoşnutsuzluklarını açıkça dile
  getirmişlerdi. Her şeyden önemlisi, umre
  yapamadan geri döneceklerdi
  Medine'ye. Halbuki kesin umre
  yapabilme ümidiyle yola çıkmışlardı. 
  Her şey bitmişti, yapılacak bir şey
  kalmamıştı, şimdi Medine'ye geri
  dönülecekti. Fakat beraberlerinde
  getirdikleri kurbanlıklar vardı, umre
  yapılamamış olsa da onların kesilmesi
  gerekiyordu, ve ardından da saçlar tıraş
  edilmeliydi. Allah'ın Rasûlü (s.a.v) ashabına buyurdu ki: Kurbanlarınızı
  kesin, saçlarınızı tıraş edin! Hiç kimse duymamıştı, dönüp bakmıyordu
  bile. 
  Evet, bir yanlışlık yoktu, hiç kimse oralı değildi,  Aynı emri üç defa
  tekrarladı. Fakat bir tek kişi yerinden kıpırdamamış, bakışıp duruyorlardı.
  Çok üzülmüştü buna. Olacak şey değildi. Çünkü ashabı kendisine ilk defa
  böyle toptan itaatsizlik ediyor, emrini yerine getirmiyordu. Beraberinde
  sefere çıkardığı eşlerinden Ümmü Seleme validemizin yanına geldi. Biliyor
  musun, ümmetim ilk defa bana itaat etmedi, hem de toplu olarak, dedi.
  Ümmü Seleme validemiz: Ey Allah'ın Rasûlü! Onların şu anda içinde
  bulunduğu durumu biliyorsun.  Onları bağışla, sen şimdi onlara hiçbir şey
  söyleme. Haydi kendin kurbanını kes, başını tıraş ettir, başka bir şey
  yapma.
  Aynen öyle yaptı Allah'ın Rasûlü (s.a.v),  hiç kimseye bir şey söylemeden
  kurbanını kesti ve saçını tıraş ettirdi. Allah Allah, o da neyin nesi? Onu
  gören bütün sahabiler derhal yerlerinden kalkıp fırladılar ve kurbanlarını
  kesmeye başladılar. Hatta birbirlerini çiğnercesine hücum ettiler
  kurbanlarını kesmeye, ardından da saçlarını tıraş ettiler.
  Evet, sözümüzün tükendiği, sözümüzün etkisini yitirdiği yerde, lafımızın
  yalama yaptığı yerde insanlardan yapmalarını istediğimiz ne varsa önce
  kendimiz yapmalıyız. Ardından onların da yaptığını göreceğiz.