İpek Ana

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Gündüz olup güneş havada belirince, geleceklerden de ümit kesilince abim Başımızın çaresine bakalım,
  dedi. Hayır anneme sözümüz var, dedim. İnmeye zorladı. İnmedim. Yalvardı inmedim. Hem yerden
  korkuyordum. Zaten gidecek bir yerimiz de yok. Hem de indiğim an canavarlar saldıracak ve bizi
  yiyecekler diye kesin bir kanı vardı içimde. Abim indi. Ona çok kızdım. Annemize söz verdik. Annemi
  dinlemeliyiz, dedim. Ve Nereye kadar dedim. Abim Akşama kadar yürüyelim, elbet insanlara, köylere
  rastlarız. Yerli insanlar iyidir, yardım isteriz. Annemin, dedelerin götürüldüklerini de anlatırız. Belki onları da
  kurtarırlar, dedi. Yok dedim. Annemin sözünü dinleyelim, diye âdeta yalvardım. Abim hareket etmeye
  başlayınca da ağlayarak yalvardım. Çok korktuğumu, endişelerimi söyledimse de o Yardım alıp
  geleceğim, hemen döneceğim sen merak etme. Kimseyi bulamasam görmesem de döneceğim dedi ve
  koşarak ayrıldı. O da Sakın ha ben gelmeden ağaçtan inme, dedi. Beni dinlemedi ve gitti. Babam ,annem
  ve dedemden sonra abimi de kaybettim.