İlk Kan.

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  "Gençken, güzelken, karnımız aşağıya dümdüz inerken, sevinçler, üzüntüler, varoluşumuz ve gece yatağımızda düşündüğümüz şeyler sonsuza dek sürecek zannederken, müzik çalarken, müzik hiç susmazken, plağın bir yüzü bittiğinde öbür yüzünü çevirmeye koşarak giderken, gece eve dönüp "Gece ve Müzik" programının son şarkısını dinleyebilmek için farları söndürüp arabanın içinde, park yerinde beklerken... genç, güzel ve karnı aşağıya dümdüz inenler için yazdığım, arabayı kilitleyip eve girerken hatırlamalarını istediğim şiirler." İlk Kan ve Köpüklü Bir Kan, Bir Duman ilk kez bir arada.
  
  
  Tadımlık
  
  MEKTUP
  
  Gelip bana aşklardan söz ediyorlar
  Aşkların seçilen hatıralarından
  Mektup beklemenin uzayından bakıyorlar
  Kıskanmanın klasik huzurundan
  
  Bir isim bulamadan sana
  Sanatkâr bir yaz daha geçti sevgilim
  Sıcaklar teorimin baş oyuncuları
  Besbelli inanıyorsun bir şeyler kaldığına
  Perdeyi daha kapatamadık sevgilim
  Bitmemiş biyografilerin tüccar akşamına
  
  Yazlar bitecek bana aşklardan bahsedecekler
  Her şey bitmiş gibi bir kışa başlayacaklar
  Bizse görmedik birbirimizi daha
  
  Sürece inanarak sevgilim
  Gelecek yaza da beraberiz
  Tarihte adını arayarak bir bünyenin
  Biten bir yazın teorisiyle sevgilim
  Gözlerinden amansız bir hasretle öperim
  
  
  PASOLININİN KÜLLERİ
  
  Akşam ölüme verdi elini
  Pasolini
  Bir hayat nasıl yaşanır
  Neye göredir ilkeleri
  Kim yakalamış duyuların birliğini
  Akşam ölüme verdi elini
  Pasolini
  Bir masalın hayatında
  Bir hayatın masalı gibi bitti
  Homoseksüel monarşi
  Hapiste yalnız tarihe güvenir kişi
  Gramsci
  Duvarların ömre hükmettiği yerde
  Hayatın yeniden üretilişi
  Görünmez eli
  Alınmaz nesnesi
  Özgürlük boyutunda zorunlukların
  Ne karşıtlıkları var şu İtalyanın
  
  Bir denklemde iki parametre
  Biri Pasolini öbürü Gramsci
  Hapishane Defterlerinde Gramscinin Külleri
  Akşam ölüme verdi elini
  Öldü Pasolini
  Kaçak bir serf gibiydi ölüm
  Feodal loncasında karanlığın
  Varolmak ne kadar zordu
  Nesnesinde İtalyanın
  
  
  YOL ÇİÇEKLERİ
  
  İşte yolculuk kuralı:olmayanı git yaşa
  Gözlerinde neler var Oğuz
  Her gemi bir eylem yavrusu seç bir yol
  Gözlerin yıldız falcısı Oğuz
  
  Serüvenlerden bilinir gerçeklik duygusu
  Kendi kendine kalma Oğuz
  Bir başka zamanda bir başka hayat
  İkisini birbirine bağla Oğuz
  
  Küçük beyaz çiçekleri uğruna düşüncenin
  Büyük dağlar aşacağız Oğuz
  Bir avize gibi ışırsa eğer gökyüzünde renkleri
  Bulunur yol çiçekleri Oğuz
  
  Hiçbir gemi kalkmıyor yaşanılmak istenene
  Yine de bin git sen Oğuz
  Büyük bir serüveni düşleyebilenler yaşar ancak
  Bak ve unutma
  Anlatmaya dön gel Oğuz
  
  
  POYRAZIN ÖLÜMÜ
  
  Bir düşün ortasında bir cümle
  İkilem vardı hayatın sınırlarında
  Bu mevsim bu cümleyle kilitli
  Durmadan esen deli bir poyraz gibi
   ha durdu ha duracak
  Bu mevsime adını veren kim
  Rüzgâr mı düş mü gerçek mi
  
  Bir kentin bozkırında yaz mevsimi
  Tropikal bedeninden fışkıran yanardağlar
   hülyalı bir iklim demem o ki
  Eklentilerle bütünlenerek darda kaldıkça
  aşkınlıkla bakıyorum geçen her anıma
  Nasıl diyeyim sanki bir boşlukta
  Düşler gerçek boyutlarında
  
  Bu cümlenin ardındaki neydi
  imdi öldü mü poyraz ölmedi mi
  Belki vaktinde bitmesidir
  Düşleri gerçek kılan
  Çünkü yalnız poyraz değil
  Bozkıra bağlanıp parçalanan
  
  
  SONBAHARIN SAHİBİ
  
  Denizin ikiye bölündüğü yerde rüzgârın gölgesiyim
  Gri bir mekânda s ö zden öte bir dil var
  U y d u r u l m u ş gerçeklerle çözmek istediğim
  
  (Kayalar griydi griydi deniz gökyüzü gri)
  
  Geniş bir bölgesinde görünmez bir yerin
  Bilinmez bir a nında uydurduğum gerçeklerin
  Yaşamak ama nerde hangi şartlarda neyi
  
  (Kayalar griydi griydi deniz gökyüzü gri)
  
  Denizin ikiye bölündüğü yerde rüzgârın gölgesi
  Kolayca kırılıp ufalanan derinliklerde
  Sonbahar bulunmamış bir dilin öte-ülkesi
  
  (Kayalar griydi griydi deniz gökyüzü gri)
  
  
  Ne kelimeler ne cümleler ne de sözdizimi
  Yalnızlığını aşmak gerek s ö y l e m enin
  Baktım anladım gerçek olsun dedim bu mevsim
  
  Gri bir deniz gri gökyüzü ve yağmur sürekli
  
  Artık sonbaharın sahibi benim nitekim
  
  
  AKLIMIN BUZULLARI
  
  Susarlar,
   sustular mı konuşmazlar bir daha.
  Ses, yırtıcı bir hayvan olur, dağından iner,
  vurur pençesini üzerlerine. O yüzden
  
  Kırgındırlar,
   yorulmuş düşüncenin ağrılarından.
  Güneşin ışığını ararlar, öyle sıradan,
  herkesi ısıtan, ama bulamazlar. Artık ondan
  
  Çay içerler.
   çay saatleri durma saatleridir.
  Bir yazı sayfasının kenarında düşünürler:
  düşünmek durarak damıtmak mıdır? Kımıldamadan
  
  Bir şehirde yaşarlar,
   şeytanın evinde kiracıdırlar.
  Düşlerinden çözülen ince dekorda,
  bir başka dünyaya bakar gözleri. Vakti gelince
  
  Severler,
   ateşli bir silah patlar sevince, ses vurulur.
  Yazlık elbiseler giyerler, bürünüp beyazlara
  şeytanın bir adım önünde dans ederler. Belki şimdi
  
  O başka dünyada hâlâ.