İbrahim Alâeddin Gövsa Terbiye Psikolojisi
    - Aileler ve Öğretmeler İçin-

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  İnsan yavrusu birçok yetenekle donanımlı olarak doğuyor. Bu yetenekler
  çocukta birer tohum halindedir. Annesi, babası, akrabası veya
  öğretmenleri gibi farklı yaşlarında çocuğun etrafında yaşayan insanlar
  gelenekleri, hareketleri ve sözleriyle nasıl tesirler yaparlarsa çocuğun
  doğuşunda mevcut olan yetenekleri bu tesirlere göre gelişir.
  Çocuk doğduğu günden itibaren etrafındaki insanların tesirlerine tâbi
  olduğu için terbiye o andan itibaren başlıyor demektir. Esasında ilk günler
  ve ilk haftalarda bile gıda almak, uyuyup uyanmak gibi alışkanlıkları,
  annelerin verecekleri tesirlere göre yerleşir... Zaman geçtikçe çocuğun
  bütün hareketleri ve ardı sıra konuşmayı öğrenmeye başlayınca fikirlere ve
  hislere ait tüm özellikleri, etrafındaki insanların yaptıkları tesirlere göre
  oluşur. Tutumlar, hareketler, söyleyişler, sözler, düşünceler, hisler,
  benimsenen görüşler; annenin, babanın ve mürebbiler ile öğretmenlerin
  tesirlerine bağlı olur.
  Çocuklar üzerinde gerçekleştirdiğimiz bu tesirler bazen isteyerek, bilerek
  ve düşünerek yapılmıştır. Bazen de bilmeksizin ve düşünmeksizin
  meydana gelmiştir. Hatta terbiyeye tesir eden şeylerin büyük bir kısmı
  büyüklerin düşüncesiz ve iradesiz olarak yaptıkları, tabii hareketlerden ve
  söyledikleri sözlerden oluşur. Bunun içindir ki çocuğa tesir yapacak
  durumda olan insanlar her türlü hareketleri ve sözleriyle gösterdikleri
  örneğin ne kadar etkili olduğunun önemini anlayabilirlerse çocuk
  karşısındaki bütün davranışlarında ve sözlerinde mümkün olduğu kadar
  düşünceli ve ölçülü olmak zaruretini kabul ederler ve ona göre hareket
  ederler. Başkalarını terbiye edecek kişilerin ilk iş olarak kendilerini terbiye
  etmeleri lazım gelir. Öğretmenlerin kendi hareket ve huylarında her zaman
  uyanık, her zaman dikkatli bulunmaları lüzumu bundandır...
  İnsanlık tarihi boyunca çocuklardaki maddi ve manevi kabiliyetler
  tecrübelerle bir dereceye kadar anlaşılmaya çalışılmış çocukluğa mahsus
  niteliklerle kabiliyetler ve farklı yaşlarda beden ve ruhun uğradığı
  değişiklikler incelenmiştir. İşte bu iki bilgi türünün birleşiminden terbiye
  ilmi ve sanatı ortaya çıkmıştır.