Hikaye/n

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Bazı geceler sahip olduğu karanlıktan daha boğucu, dikenli nefes... Aldığın yaranın kabuğunu düşünerek dalıp gittim. Bana hediye ettiğin kabuk... Gecemi saran birkaç dize dirildi. Onlarla büyük bir savaş verdim, sana yakışacak bir şiirle dizginleyebilmek için. Bitkin düşüp uyumuşum, gün ağarmaya yüz tutunca. Bak işte bakk, yine başlıksız!:
  
  En sert kayayı yontmak kadar zor
  Gözlerinde gizlenmiş beni bulmak
  Yeşil, yani yosun, taşın kabuğu
  Yumuşatmaya yetmiyor bazı taşları
  Bazı acıları yumuşatmaya yetmeyen sözler gibi
  Rüzgâr en kararlı saçlarında ömür bulmuş kadar heyecanlı,
  Her nefeste
  Şimdi kabuğu düşmüş küçük
  Ama derin yarayı dizelerle sarma gayretidir bu şiir
  Birlikte aldığımız yaranın kabuğunu
  Avucuma armağan ettiğinden bu yana
  Hiçbir ateş kabuk bağlamaz
  Yüreğin de derisi yok zaten
  Geçmişte yara almış da şimdi kanıyor gibi
  
  (Başını ellerinin arasına alır ve susar. Sahne kararır.)