Gölge Işıksız Ülkede Yaşamaz

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Şair bu şiirleriyle sürgün etmediği ama içinin ta derinliklerinde yığdığı güzellikleri dışa vuruyor.
  Vurdukça da bunların azalmadığını görüyor. Güzelliğin işlevi sahibine kattığı haz yanında insani ve evrensel
  bir onarımın da ihyasıdır gerçekte. Sarf edildikçe tükenmeyen şeydir güzelliğin, sanatın paylaşımı. İçeride
  kalan duyguların zamanla katılaşıp fosilleşmesine karşılık onun insanlık kanalına sürülmesi varlığın işletilmesi
  ve güzelleştirilmesidir.
  İşte çağımız insanının kendisini çağdaş kaderin önüne atması ve bilinç akışına teslim etmesi hiç akla
  gelmeyecek olan bu ilişkileri kurdurabiliyor. Mısralar arası insicama gerek yoktur bu anlayışta. Şair hayatına
  sığdırdığı ve depoladığı iç yükünde âdeta bir duyuşlar ve duygular sörfü yapıyor.
  Diğer yandan şiirleri şehrin ya da medeni dünyanın edip eylediklerinden kendisini kurtaracak bir iman
  nüvesini içinde taşıyor. Şair duvar dibinde sıkışıp kalmıyor çünkü kendi maverasından vazgeçmiyor. Pergelin
  sabit ucu onu bunalım coğrafyasının albastılarından koruyor. İmanı, çekim ve toparlama gücü oluyor.
  Dönüyor, çarpıyor, korku sınırlarında uçuyor ama sabiti, savrulmasını engelliyor. Onun şehri sırtlaması
  asrısaadet nostaljisi ile kanarak şehir aleyhtarlığı yapan pasivistlere karşı da bir inanç aktivistliğini
  Şairin içinden ne geliyorsa onu titiz prizmalardan fazla değiştirmeden olduğu gibi geçiriyor. Dolayısıyla
  onun şiirlerindeki musiki ormandan duyulan çok farklı seslerin kulağa gelmesi gibidir. Çünkü şairin bu seslere
  akort verme zamanı yoktur.
  Bir insanın yazdığı şiirine dönüp bakma zamanını bulamaması yitirilen zamanların öcüdür. Öyle
  hissediyorum ki şair de bu öcün kıskacındadır. Maratonu yüz metreci gibi koşmaya başlaması da bundandır.
  Böyle bir şiirde durup da tezyin çalışması elbette beklenemez. Hız derin, ayrıntılı ve farklı nitelikleri yok eder,
  çıplak varlığı ve hareketi önceler. Bunun için şairin şiirlerinde sıfat az, hareket çoktur. Aşağı yukarı bütün
  şiirlerinde görülür bu üslup.