Füsun

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Otobüse bindiğimde nereye gideceğimi bilemiyordum. Kendimi bilemediğim gibi,
  hedefimi de bilemeyen biriydim. Böyle birisi benim yerimde olsaydı ne yapardı acaba? Hani
  öyle söylediydi psikoloji hocası. Hedefi olmayanın kişiliği oluşmaz. Onun dediği gibiyse
  durum, ben ne yapacaktım? Çünkü kişiliğim daha oluşma yolundaydı.
  Yeni doğmuş bir çocuktan biraz farklı idim. Yürümesini beceren, ama savunmasını
  oluruna bırakan, tehlikelere açık biri gibiydim. Yeni doğmuş çocukla benim aramda bir tek
  yaş farkı vardı. Gördüklerimle yakınıma gelenler arasından seçme şansımı kullanmak adına
  duyu organlarımın hepsini öne sürecektim. Organların yanıltıcı olmalarının zararını
  kendime yazacaktım. Kârları olacak mıydı, bilemezdim.
  Kaçmak ve uzaklaşmak isteyen yanımın ortak bir sesi de yoktu. Kaçmak ya da
  uzaklaşmak. İkisi birden olursa diye düşündüğümde dengemi yitirdim. Önemli olan şey,
  yaşadıklarımdan bir şekilde kurtulmaktı.