Farabi
     Bir Medeniyet Düşünürü

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Ortaçağ İslâm dünyasında, Muallim-i Sani; Ortaçağ Latin
  dünyasında, Magister Secundus, yani Aristo'dan sonra
  ikinci ve en büyük felsefe öğretmeni olarak bilinen Ebu
  Nasr Muhammed ibn Muhammed ibn Tarhan veya Turhan
  ibn Uzluğ el-Fârâbî, şüphesiz ki Türk dünyasının sembol
  şahsiyeti, İslâm dünyasında felsefi düşüncenin kurucu
  önderi ve Batı dünyasını içine düştüğü Skolastik uykudan
  uyandıran sayılı filozoflardan birisidir.
  Günümüzden yaklaşık bin küsur sene önce, Orta Asya
  steplerinden kalkıp Bağdat, Halep, Şam ve Kahire gibi o
  dönem İslâm dünyasının kültür başkentlerine giderek
  evrensel düşünceyi yakından öğrenmeye, bilmeye,
  tanımaya ve anlamaya çalışan bu eşsiz düşünür, sistemini
  kurarken, öncelikle Eski Yunan'dan Roma'ya, oradan da
  Hıristiyan Skolastizmi'ne geçmiş olan ve Trivium-
  Quadrivium diye bilinen bilimler tasnifi yerine; içinde
  İslâm bilimlerinin de yer aldığı yeni bir bilimler sınıflaması
  yaparak klasik sistemi bütünüyle değiştirecek ve ilk kez
  medeniyet felsefesini, yeni kurduğu bilimler şeması
  içerisinde çok önemli bir konuma yerleştirecektir. Felsefe,
  Kelâm, Mantık, Musiki, Ahlâk, Devlet, Siyaset felsefesi ve
  Medeniyet düşüncesi alanında yazdığı eserler kadar,
  yetiştirdiği öğrencileriyle de dikkat çeken bu düşünürün
  Mantık ile ilgili çalışmaları, ölümünden sonra Bağdat'taki
  takipçileri tarafından daha da geliştirilerek, özellikle İslâm
  Rönesansı diye ifade edilen bir dönemde, yani IV. Hicri
  asırda, devrin önemli düşünürlerinin, sanatçılarının ve
  edebiyatçılarının başvuru kaynağı haline getirilmiştir.