Ertelenmiş Yüzleşmeler
    Hayat, Zihniyetler, Aidiyet ve Mahremiyete Dair Yazılar Bütün Eserleri: 13

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Bir gün bütün gemileri yaksak ulaşacağımız yere dair elimizde hangi adres
  kalacak? Tarık bunun cevabını biliyordu. Elinde bir adres yoktu ama adresleri
  kendisi yazacaktı. Beklentisi yoktu, tek hedefi ayak bastığı toprak parçasını adres
  defterine ekleyebilmekti. Bunun için elindeki tüm adresleri yakmıştı. Kahraman
  bir kâşif edasıyla İber Yarımadası'nın içlerine ilerleyen bu fatih, daha sonra eski
  adresine sıradan bir asker olarak döndü, sessiz sedasız köşesinde hayatını
  tamamladı. Onun en büyük farkı, sıradan bir nefer gibi çekilebileceği bir köşesinin
  olmasıydı...
  İnsan hayatı adreslerle malûl. Adresler ararız, yeni adresler ekleriz. Kimi
  adreslerden umut kalmadıkça yenilerini ararız... Yeni heyecanlar, yeni umutlar...
  Düşünce ufkumuz da kâşiflere muhtaç, bilgeliğin, birikimin, ferasetin
  aydınlığında istikamet üzre oluruz. Yeni fetihler gereklidir kalplere, yeni adresler
  gereklidir fikirlere...
  Fikir, düşünce ufkumuz sürekli yenilenme ister. Yeni adresler eski adreslerin
  tarifiyle bulunabilir. Aksi durumda çıkmaz sokakların karanlık dehlizlerinde kaybolma riski her zaman vardır...
  Ne kadar zengin olursa olsun farklı ufuklara, denizlere açılamayan yapılar
  durağan sular gibidir, kokuşması kaçınılmazdır.
  Geçmişimizi tanımadan gelecek keşfine çıkan pusulasız gemilere benziyoruz.
  Demir alıp çoktan uzaklaştığımız ülkenin, çorak da olsa kendi toprağımızın
  haritalarını, başka bir sahile varmadan gereksiz görmeye başladık. Haritaları
  yaktık ki rotamız yok. Ufukta henüz yeni bir ülke de yok. Ne var ki yön ve zaman
  duygusunu kaybeden tecrübesizliğimiz karşısında ne istikamet bilgisi ve bilinci ne
  de pusula ve harita kaldı elde...
  Yaşadıklarımız, korsanların eline geçmiş bir gemi yolculuğuna benziyor daha
  çok. Hatta gemiyi gönüllü olarak teslim etmiş gibi bir halimiz var...
  Nihayetinde birileri gördü, sahte ufuklara yelken açan gemiyi sürükleyen,
  yelkenlerini alabildiğine şişiren rüzgârın ne yönden estiğini... Bir bir koparılıp
  denize atılan adres defterlerinde nelerin kaybedildiğini acıyarak takip ettiler.
  Seslerini duyurabilmeleri imkânsız gibiydi; çünkü yeni olan, eskimez olanı terk
  edişlerin akıl tutulması sarıp sarmalamıştı...
  Anlaşılan o ki, vâdedilmiş hayatlara herkesten önce ikna olan, adres
  defterlerini bir bir yok eden, bir zamanlar hakikat adına konuşuyor gözüken o
  bilgeler, baştan Tarık misali bir nefer gibi münzevi, görevini yapmışlığın
  hoşnutluğu içinde gösterişsiz ama onurlu olmayı hiç göze almamışlardı.