Ece'l

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Odasının dar pencerelerinden az da olsa gözüken boğaz manzarasını fark etmişti.
  Tekerlekli koltuğunu ayaklarını yere sürterek pencerenin önüne kadar getirmiş,
  manzarayı seyretmeye koyulmuştu. Çokça seyretmişti boğazı ama ilk defa böyle
  bir haz alıyordu. İlk savaşını kazanmış muzaffer bir komutan edası vardı
  bakışlarında. Çağ açıp, çağ kapatan Sultan Mehmet, fetihten sonra ancak böyle
  bakmıştır boğaza ya da küllerinden yeni bir vatan kuran Mustafa Kemal
  kurtuluştan sonra geri geldiğinde ancak bu kadar gururlu hissetmiştir İstanbul'u
  seyrederken... İstanbul'a ilk geldiği hafta, Beşiktaş iskelesinden bindiği boğaz
  turu vapurunda Marmara'nın bütün sularına gözyaşlarını akıttığını hatırladı.
  Bebeğine kavuşamadan giden annesine ağlamıştı. Yarine doymadan giden
  babasına ağlamıştı. Sonra hiçbir şeye ağlamamaya yemin etmişti. Hele kendine!
  Şimdi o pencerenin önünde akıttığı gözyaşları kendi yaşadıkları içindi. İlk ve son
  defa kendi için ağladı Ece. Öksüz bir bebek, Yetim bir çocuk! İstismar edilen genç
  bir kızdı. Bütün bunların toplamında artık güçlü bir kadın olarak, yaşamla
  mücadelesinin ikinci raunduna hazırdı.