Dipteki Sızı

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Yaşamın cilvesi olan sancıları sızıya dönüştürmemenin yolu, umutsuzluğa
  kapılmamaktan geçmekteydi. Mücadele varsa; sonunda ya başarı ve mutluluk ya
  da hiç bitip dinmeyen, vur-kaç yapan bir sancılar nöbeti vardır. Yaşamın bütün
  hengâmeleri karşısında gel-git sancılarını sızıya dönüştürüp, içinde yuva yapmasını
  engellediysen, korkma! Yaşam hep senden yanadır. İnsanca yaşamak için diren!
  Kısacık ömrümüzde yaşadıklarımız, hayatı tek başına yaşayan babam için hep
  ruhunun derinliklerinde, kuytu bir yerlerde, dipteki sızı; bende ise sancı olarak
  devam etti. Babamın sürekli kimsesizliğinden yakınması, eliyle kalbinin üstünü
  göstererek, Şuralarda bir yerde hiç dinmeyen bir sızım var, diye dillendirmesi;
  beni sürekli dipteki sızının bir ömrün biriktirdiği, iyi-kötü yaşanmışlıkların tortusu
  olduğu yönünde düşündürüyordu. Sızı babamdaydı, sancı bende. Belki de
  yanılıyorum; ama, 'Sancısız yaşam, yaşamaya değer değildir, diye düşünüyordum.
  Mücadelemiz ruhumuza, moralimize can suyumuzdur. Canlı kalmak için
  içtiğimiz bu 'can suyu', içimizdeki yüreği sıkan bir el gibi hep bizimle beraberdir.
  Yüreğimizin her sıkılışı, bütün bedenimizi etkisi altına alan bir iç sıkıntısı, yürek
  sancısı olarak yüzümüzden ve mimiklerimizden dışımıza taşar. Elimizde değildir
  yaşananları yeniden dizayn etmek. Elimizde olan, yarına hazır olmaktır.