Dersim'in Beyaz Donlu Çocukları

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  1938 de Dersim olaylarını canlı olarak görmüştüm, yaşım küçükte olsa bugün gibi hatırlıyorum.
  Buna rağmen görüp, bildiklerim yeterli gelmiyordu nedenini hep öğrenmek istiyordum. O günkü
  şartlarda bir ilçenin diğeriyle iletişimi yoktu o yüzden 1956 yılında memur olduktan sonra Pülümür
  ve Elâzığ'da görev yaparken, bu feci olaylara maruz kalan yaşlı insanlarla konuşma şansına
  kavuştum. Olaydan önce 2884 sayılı Tunceli vilayeti kanununu okuyunca, bununla o elem
  olayların alt yapısının oluşturulduğunu anladım.
  Sanki 'Tunceli' Türkiye Cumhuriyeti hudutları içinde değil de savaşarak kazanılmış bir toprak
  parçasıydı. Burada yaşayan insanların kültür ve soy bağlarından koparılarak ve asimile edilerek
  şiddet içeren, bir kişiye yetki kanunu olduğunu anlıyorum. Bu konu; her zaman belleğimi
  kurcalamıştır. Ben din, dil, ırk, renk ayrımı yapmadan, insanca yaşanabileceğine inananlardanım. Tarihi
  değiştirmek ve çarpıtmakla, inkâr etmekle ya da insanları asimile etmekle yaşananları
  değiştiremeyiz. Gerçekleri bilmeli, onlardan ders çıkarmalı ve geleceğimizi ona göre
  şekillendirmeliyiz. Sizler o dönem için, ''mecburdu devlet bunları yapmaya'' diyebilirsiniz. Oysa
  ben, devletin hepimizi kucaklaması gerektiğini, olayların kan dökülmeden ve halkı yerinden
  yurdundan uzaklara sürgün etmeden de çözebileceğini düşünenlerdenim. Çünkü güçlü devlet ne
  şekilde olursa olsun vatandaşını kucaklayandır, sahip çıkandır. O yüzden, pek çok yakınımı
  kaybettiğim ve çok büyük acılara tanıklık ettiğim için o yaşananları kabul edemiyorum. Kimin
  yaptığına, nasıl ve neden yaptığına okuyarak, araştırarak kendiniz karar verin.
  Osmanlı döneminde kendisinden karşılayamayacağı vergiler istenen, kendi kültürüne göre bir
  yaşam şekli benimsemiş, medeniyetten hep uzak kalmış bir bölgeden asi bir halktan
  bahsediyoruz. Cumhuriyet dönemine batı şehirleri kadar çabuk ayak uydurması tabi ki
  beklenemez. Şu anda bile Güneydoğu'da ağalık ve aşiret sistemi hala devam etmektedir ve
  çözülememiştir. Tabidir ki vatanına ihanet edenler o dönemde de olmuştur. Bütün bir bölge halkını
  birkaç kişi için cezalandırmak hangi insanlığa sığar. Cumhuriyetin ilk yıllarında bu acıların
  yaşanmasına rağmen ben ve çevrem Mustafa Kemal Atatürk'ü hep sevmişizdir.
  Hala çoğumuzun evinde Atatürk'ün resmi asılıdır.