Deprem Altında Son Nefes

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Savcı, haklısın, diye düşündü. İsmet, Hatice çok tehlikeli bir bayan,
  
  dedi. Ama şimdilik yarattığı tehlikeyi bastıracak derecede faydası
  
  dokunabilirdi. Fakat bu durumun ne kadar süreceğini zaman
  
  gösterecekti.
  
  Hatice, mahkeme salonundan çıktıktan sonra kendisini eve bırakmak isteyen bayan polis Mehtap'ın teklifini kabul
  
  etmişti. Birlikte taksiye binmiş, radyodan haberlerde İzmit, Gölcük, Düzce'de yaşanan deprem enkazı altında kalıp,
  
  kolu kesilen insanları dinliyordu. Bulutların arasından, fırsat buldukça yüzünü gösteren güneş ışığı gökyüzünü kızıla
  
  boyamıştı. Bu manzarayı görünce Hatice, polisin kendisini eve bırakmasından bir daha mutlu oldu.
  
  Hatice'nin sokağına girdikleri anda sokak lambaları yandı. Ancak evin görünüşü, biraz önceki huzuruna son
  
  vererek içinin yeniden korkuya kapılmasına neden olmuştu. Birkaç gün önce yaşadıklarını düşünmüştü, "Ben
  
  neden deprem altındaki son nefesi veren yaralı veya ölmüş insanlardan altın ve para hırsızlığını yaptım? Biz
  
  hırsızlar insan mıyız yoksa bilinmeyen yaratık mıyız?.."
  
  Polis, son bir karar vererek, elinizi uzatır mısınız, dedi.
  
  Hatice'nin yüzünde beliren soru işareti, yaşanacakları değiştirmeye yetmeyecekti..