Çatıdaki Çimenler
     Sene Yazılar

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Hissettiklerimiz ağızdan çıkınca, tortuları kalıyor elimizde. Hislerin ölüleri gibi duruyor sözler, asılı bir yerlere. Büyüdüm sonra, utandım büyüdüğüme... Çekmecelere yazdım, dolap raflarına. Evlerim değişti, sevdiklerim, sevmediklerim; anlattım dost sohbetlerinde; yetmedi, kendime yazdım. Mahremimdir bu size. Eski usul bir güncenin ifşası... Ne bir öyküdür ne de kişisel bir hikâye. Akıl düşümü, ruh üşümesi, gönül çarpıntısıdır. Şiirdir, öyküdür, fotoğraftır ya da tek bir cümle. En nihayetinde matbu bir hayata girizgâhımdır, yazmaya başlamama sebebe ithafımdır ve tüm anlatamadıklarıma... Olduğum değil, hasretimdir.
  Her sözcüğün bir emanetçiye ihtiyacındandır.
  
  Diyorum kendime, demek ki:
  Dünle bugünün farkı
  Bir telefon ucu
  Bir pencere dışı
  Ben dünken yok
  Bugünken varsam
  Mesafeler güzel
  Mesafelerin aslı sevilesi
  Ben değilim mesafe
  Mesafe bize ait olmayan bir evde olmaktı sadece
  
  Bize ait olmayanda biz olamadığımız sürece
  Her şey bir evin yalanı
  Her şey bizim olanın rüyası
  Aidiyet yoktu ne dünde ne bugünde
  Ne yazıktır
  Biz tutunduk sanrılı bir aidiyete