Cadı

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Kötü dediler bana, kötü kötü kötü... İçimde nasıl bir prenses vardı
  oysa, böyle saçları sırma, gözleri menekşeli, kıpır kıpır kirpikleri
  kaşlarına değen, danteller işleyen dünyaya, tertemiz sarayı,
  mutfağında kaynayan hep bir tencere çorba, bahçesinde ayrık
  otlarından eser yok, şebboylar, şakayıklar, leylaklar, en kötü ihtimalle
  cam güzelleri, işinde gücünde, kendi halinde, gerektikçe iyilik peşinde
  koşan bir prenses, ve daha da gerekirse iyilik meleği, şaşakaldım
  doğrusu... Kötü kötü kötüsün dediler bana, huylandılar açıkça,
  huylandılar da hayalime yalanıma sövdüler. İçten içe göz diktiğim
  şeyleri nasıl da gördüler dedim, alnımda mı yazıyor yoksa yahu,
  sahnelere çıkmak istediğim, eteklerimi aça aça bir dansöz, bağıra
  bağıra bir oyuncu olmak istediğim...
  Adanın eskileri, uç uca, üst üste büyük ağaçları, yarım yarım
  saadetleri,kaybolan cinleri... Gizlisi saklısıyla, kahırlı, yankılı, tufanlı...
  Cadı, şayianın uçurduğu gövdesiyle Ümran'ın hikâyesi... Sinek
  papaz esas erkek, kupa kız esas kadın. Oylum Yılmaz, gidişi, gelişi
  ve kendisinden arta kalanı, istenmeyen bir kadını anlatıyor. Dünya,
  hatırlanmayan masallarla bir bir eksiliyor.