Biz O Zamanlar Baaçede Oynardık

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  1974 senesinde, bahçeye ilk defa çıktığımda, üç yaşındaydım ve
  Kalamış'ta, dört yolun kesiştiği Erguvan Sokak'ta, Rüya Apartmanı'nda
  oturuyorduk.
  Biz o zamanlar, mevsim bahar olduğunda mahallenin tüm çocuklarıyla
  birlikte kendimizi sokağa atar, karakış gelene kadar da pek içeriye girmeden
  ?baaçede oynardık.
  
  O zamanlar, çocuklar kaşla gözle idare edilirdi. Genelde evde olan anneler
  okuldan gelen çocukların poğaçasını, kekini ayrı, akşamın bol tereyağlı
  pilavını ayrı pişirirdi. Babalar rüzgârda devrilen anteni evire çevire düzeltir,
  kumlanan görüntüyü yeniden pırıl pırıl yapardı. O zamanlar büyükanneler
  bayram harçlıklarını köşesini işledikleri mendilin arasına koyar da verir,
  eli öpülen dedeler mis gibi kolonya kokardı. O zamanlar çocuklar herkesin
  birbirini tanıdığı mahallenin bahçelerinde oynar, cevizi, dutu ağaçlara
  tırmanıp yerdi.
  ayçE ayyıldız işte o çocuklardan biriydi. Gizli gizli divanın altına girdiğinde
  saçları somyanın yaylarına takılır, yakalanıp zılgıtı yer, televizyon
  kapanırken ?İstiklal Marşını ?hazır olda dinler, bayram harçlıklarıyla
  çatapat alır, tırmandığı ağaçlardan inemeyip mahsur kalır,
  lastik ve misketleri cebinden eksik etmezdi.
  Ve bir gün, o mutlu çocukluk anıları saklı kaldıkları sandıklardan çıkınca,
  hatırladıklarını Facebook'ta paylaşmaya başladı.
  Çünkü kelimeler sihirliydi...