Bir Tanpınar Fetişizmi
     Modernleşmenin Zihniyet Dünyası

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Ben, Tanpınar'da Türkiyeli bir Rönesans, Reform ve Aydınlanma'nın imkânlarını buluyorum. Ve bunun Türkiye modernliğinin entelektüel
  temellerini oluşturabileceğini iddia ediyorum. Rönesans, Reform ve Aydınlanma'nın birer çığır olmaktan çok birer ethos(tavır) olduğunu
  düşünüyorum. Kant'tan yola çıkarak. Bunlardan birer imkân olarak söz etmemin nedeni de budur zaten. Eğer imkândan, mümkün
  olandan söz ediyorsak zaten çoğul bir zeminde olduğumuzu kabul etmemiz gerekir. Bu anlamda Tanpınar'ın Rönesans, Reform ve
  Aydınlanma'nın tek imkânı olmayabileceğini peşinen kabul ediyorum. Ama benim için öyle oldu! Bunu bir fetişizm içerdiğini de kabul
  ediyorum. Tanpınar fetişizmim, benim için bu memleketi kendi çapımda anlamamı mümkün kılmıştır. Abarttığımın farkındayım. Ama
  hangi hakikat abartılı değildir ki?
  Sonuç olarak Tanpınar ile ilgili bir kitap yazma niyetimin Türkiye ile ilgili bir kitap yazmakla sonuçlandığının farkındayım. Bir anlamda
  Tanpınar'a haksızlık ettiğimi de düşünmüyor değilim. Ama yine de beni en iyi Tanpınar'ın anlayacağını sanıyorum. Çünkü bu
  memleketin nasıl dominant bir memleket olduğunu en iyi Tanpınar bilir. Türkiye evlatlarına kendisinden başka bir şeyle meşgul olmak
  imkânını vermiyor, diyen Tanpınar değil miydi? Tanpınar'ın derdi memleket değil miydi?
  Dostları tarafından bile Kırtipil Hamdi diye anılan Tanpınar sanırım bu kitabın son cümlesini duysaydı çok sevinirdi. Tanpınar
  Türkiye'dir.